Hazret-i Ömer “radıyallahü teâlâ anh”, Ä°slam askerlerini cihada göndermiÅŸti.
Bir ay sonra, bir Cuma günü minberde hutbe okuyordu ki, bir ara hutbeyi yarıda kesip yüksek sesle;
- Lebbeyyk! Lebbeyyk! Diye nida etti.
Sonra devam etti hutbeye.
Ä°yi de, niçin böyle bağırmıştı?
Kimse bir şey anlayamadı.
Nihayet Ä°slam askeri zaferle döndü geri.
Kumandan, Halifenin huzuruna çıkmış, sevinç ve neÅŸeyle olup biteni rapor ediyordu.
Ama Halife, neşesiz, durgun ve gadaplıydı aksine.
Suratı asık, kaÅŸları çatıktı.
Kumandanın sözünü kesip hiddetle sordu:
- BoÅŸver bunları! O er nasıl boÄŸuldu? Onu söyle asıl!
Kumandan titremeye başladı.
Adeta aÄŸlamaklı bir sesle, önüne bakarak mırıldandı:
- Bir Cuma vaktiydi efendim. Önümüze bir su çıktı. Suyun derinliÄŸini anlamak için bir ere emrettim. BaÅŸ üstüne deyip girdi suya.
Halife gürledi:
- Sonra?
- Su derinmiÅŸ efendim. O er ise yüzme bilmiyormuÅŸ. Ä°ki defa “Ya Ömer!” diye bağırdı ve kayboldu su içinde, kurtaramadık.
Evet, Hazret-i Ömer’in hutbe arasında neden iki defa “Lebbeyk! Lebbeyk!” diye bağırmasının sırrı çözülmüÅŸtü.
Halife, hiddetle döndü kumandana:
- EÄŸer benden sonra âdet olmayacağını bilsem, ÅŸimdi cezanı verirdim senin. Git o yiÄŸidin evladına diyetini öde. dedi.
Kumandan;
- BaÅŸ üstüne efendim, dedi.
Ve suçlu bir çocuk gibi kalktı.
Korkuyla ayrıldı huzurdan.
Şehit olan erin ailesini bulup fazlasıyla memnun etti.
ve durumu bildirdi Halifeye.
Hazret-i Ömer, bu haberi alınca rahatlayabildi ancak.
Ya Sariye! DaÄŸa, daÄŸa!
Hazret-i Ömer “radıyallahü teâlâ anh”, ordusunu gazaya göndermiÅŸti yine.
Hazret-i Sariye “radıyallahü teâlâ anh” baÅŸkumandandı.
Ä°slam ordusu muharebe yerine varıp, bir dağın eteÄŸinde karargâh kurdular.
Fakat dağın öbür yanında düÅŸman pusu kurmuÅŸtu.
Günlerden Cuma idi.
Halife minberde hutbe okuyordu ki, Hak teâlâ kaldırdı gözünden perdeyi.
Bir aylık mesafeden askerinin gafletini ve düÅŸmanın hilesini görüp ikâz etti kumandanını:
- Ya Sariye! DaÄŸa dikkat et, daÄŸa!
Hazret-i Sariye iÅŸitti bu sesi.
Çok ÅŸaşırdı.
Evet, bu ses Halifenin sesiydi.
Bir aylık mesafeden sesleniyordu kendisine.
Derhal tedbir alıp saldırıya geçtiler.
Ve zafer kazanıldı böylece.
Nihayet ordu döndü geri.
Hazret-i Sariye anlattı olan hadiseleri:
Bir Cuma vaktiydi.
Halifenin sesini iÅŸittim.
“Ya Sariye! DaÄŸa dikkat et, daÄŸa!” diyordu.
Dağı arkaya alıp, hücum ettik.
Çok ÅŸükür zafere eriÅŸtik.
|
