İslam âlimlerinin büyüklerinden Seyyid Ahmet Mekki Efendi hazretleri "rahmetullahi aleyh", bir sohbetinde;
- İnsan yaşlandıkça vücut hücreleri yavaş yavaş ölmeye başlar, buyurdu. Bu arada beyin hücreleri de ölür. İnsan ölüm halinde iken bildiklerini unutur, hiç ilmi kalmaz.

Sordular:
- Sevgiler de unutulur mu efendim? Mesela Allah sevgisi, Peygamber sevgisi, Evliya sevgisi.

- Hayır. Sevgi, beyinde olmaz ki unutulsun.

- Sevgi nerde olur hocam?
- Sevgi, kalbde, yani gönülde olur. İnsan ölürken, beynindeki bütün bilgileri unutur. Ama “kalbindeki sevgiler” aynen kalır. Kalbinde hangi sevgi varsa, onunla ölür ve kıyamet günü o sevgiyle kalkar mezarından. Kalbdekiler unutulmaz çünkü.

Kitapların özeti

Bir gün de;
- Bütün kitapların özeti ve bütün nasihatların özü, hülasası nedir, biliyor musunuz? diye sordu sevdiklerine.

- Bilmiyoruz efendim? dediler.

Buyurdu ki:
- “Ehl-i sünnet”ten hardal tanesi kadar ayrılan kimselerle arkadaşlık etmek, onlarla konuşmak, kitaplarını okumak, öldürücü zehirdir. İnsanı sonsuz felakete sürükler.

Ve izah etti:
- Çünkü ehl-i sünnete uymayan bir söz, bir yazı, insanın kalbinde fena iz bırakır. Daha kötüsü insanın iman ve itikadını sarsabilir. Çok dikkatli olmak lazım.

Cahillerle dinden konuşmayın!

Sordular:
- Tavsiyeniz nedir efendim?

Buyurdu ki:
- Yabancılarla her şeyi konuşun. Güreşten, siyasetten, şundan bundan konuşun. Ama dinden, İslamiyet’ten asla. Ehli olmayanlarla din konuşulmaz. Rastgele kimselerden din öğrenilmez.

Sordular:
- Peki nereden öğrenilir efendim?
- İslamiyet, sadece “Ehl-i sünnet alimleri”nden öğrenilir.

- Öyle alim yoksa efendim?
- O zaman o alimlerin yazdığı “ilmihal kitapları”na müracaat edilir.