Ä°zmir’de vefat eden Ä°zmirli Osman Nuri Efendi "rahmetullahi aleyh", bir günkü sohbetinde;
- Ey insanlar, bu dünya “ahiretin tarlası”dır, buyurdu. Burada tohum ekmeyenler, yarın çok piÅŸman olurlar.

Ve ekledi:
- KardeÅŸin kardeÅŸten, ananın evladından kaçacağı o “dehÅŸetli gün” için burada hazırlık yapmayanlar, çok ziyan edecektir.

Sordular:
- Nasıl hazırlık yapalım efendim?

- Ä°slamiyet’e uymakla. Akıllı insan, ÅŸu birkaç günlük hayatı “fırsat” bilir. Allahü teâlânın beÄŸendiÄŸi iÅŸlere, yani “ibadet”e sarılır.

Sordular yine:
- En mühim ibadet nedir hocam?

- “BeÅŸ vakit namaz”dır. “Namaz” kılmak, “Nefes almak” gibidir bu dinde. Onun için Müslüman, namazlarını hiç gevÅŸeklik yapmadan, vaktinde kılar. Zekatını verir. Kimsenin hakkını yemez.

Ve özetledi:
- Velhasıl cenâb-ı Hakkın emirlerine sarılıp, yasaklarından kaçan, dünyada da rahat eder, ahirette de.

Dünya, fırsattır

Bir gün de;
- KardeÅŸlerim, dünyadaki “bir nefes”lik vakit, ahiretteki “bin yıl”dan daha kıymetlidir, buyurdu.

Ve izah etti:
- Çünkü ahirette ibadet yoktur, tövbe yoktur. Yine nefsle mücadele, haramdan kaçma gayreti, küfre düÅŸme endiÅŸesi, Ä°slam’a hizmet imkanı yoktur. Ama bütün bu imkan ve fırsatlar, bu dünyada var.

Åžöyle devam etti:
- Hatta kâfirler için de “bir nefes”lik dünya zamanı, ahiretteki “sonsuz hayatı”ndan daha hayırlıdır.

Sordular:
- Hikmeti ne efendim?

- Çünkü bu bir nefeslik dünya hayatında iman edip, “sonsuz Cehennem”den kurtulmaları mümkündür. Ama ölünce bu fırsat biter. Dünyaya tekrar gelmek yoktur çünkü.

Alim kime denir?

Bir gün de;
- Çok kitap okuyana, çok ilmi olana alim denmez, buyurdu.

Sordular:
- Peki alim kime denir efendim?

Buyurdu ki:
- “Hak” ile “batıl”ı, yani doÄŸru ile yanlışı ayırabilen kimseye “Alim” denir.