Hindistan Evliyasından Kerimüddin Baba Hasan Ebdali hazretleri "rahmetullahi aleyh", bir gün bazı gençlere Peygamber efendimizden bahsederken;

- Allah’ın Sevgilisi “sallallahü aleyhi ve sellem”, gayet edebli ve mütevazıydı buyurdu.

Herhangi Müslümanla müsafeha ettiÄŸinde, o kiÅŸi elini çekmedikçe mübarek elini ondan ayırmaz, o yüzünü çevirmedikçe, mübarek yüzünü ondan çevirmezdi.

Bir kimsenin yanında oturacak olsa, iki diz üzerine otururdu.

Dinleyenler;
- Hikmeti ne efendim? dediler.
- O Müslümana saygılı olmak için, buyurdu.

Ve ÅŸöyle devam etti:
- Fahr-i kâinat Efendimiz aleyhisselam, sabah namazını mescitte kıldırıp dışarı çıktığında, Medine çocukları başına üÅŸüÅŸür, su dolu kaplarını önüne uzatarak, mübarek parmağını o sulara daldırmasını isterlerdi. Kış ve soÄŸuk olsa da onları kırmaz, isteklerini yerine getirirdi.

Küçük bir kız çocuÄŸu mübarek elinden tutup bir iÅŸ için götürmek isteseydi, onunla gider, müÅŸkilini hallederdi.

Sonra O, herkese karşı fevkalade şefkatliydi.

Cahil köylünün yaptığı

Åžöyle devam etti:

Bir gün Enes bin Malik ile bir yere gidiyorlardı.
Üzerinde Yemen kumaşından bir paltosu vardı.

Arkadan cahil bir köylü geldi.
Ve mübarek yakasından tutup kuvvetlice çekti.
Öyle ki, paltonun yakası çizip, iz yaptı mübarek boynunda.

Dinleyenler sordu:
- Ne istiyormuÅŸ Efendimiz aleyhisselamdan?
- Zekat malından bir şeyler isteyecekmiş.

- Peki Efendimiz aleyhisselam, bu kaba hareketinden dolayı ona kızdılar mı?
- Hayır, kızmadı da, azarlamadı da. Sadece tebessüm edip, bir ÅŸeyler verilmesini emretti, o kadar. Ä°ÅŸte “ÅŸefkat” bu, “merhamet” budur. Nitekim “Uhud cengi”nde de öyle olmuÅŸtu.

Merak ettiler:
- Nasıl olmuştu efendim?

- Kâfirler öldürmek maksadıyla vurup, bir diÅŸini kırdılar da, O yine dua edip; “Ya Rabbi! bilmiyorlar, bilseler yapmazlar. Sen onları affeyle!” buyurdu.