Sivas Evliyasından Åžemseddin Sivasi hazretleri “rahmetullahi aleyh”, bir sohbetinde;
- KardeÅŸlerim, Ä°slamiyet’te “iman”ın esas olması, “ameller”in, yani ibadetlerin önemini azaltmaz, buyurdu.

Ve ekledi:
- Çünkü amellerin yapılmasına sebep, imandır. Sebebin kuvvetli olması, neticeyi emniyet altına alır.

Ve izah etti:
- Yani imanı kuvvetli olan, amellere daha çok önem verir. Müslümanın, her amele, her vazifeye ayrı ayrı iman etmesi lazım olduÄŸu için, günah iÅŸleyeceÄŸi zaman, imanının sarsılacağını, hatta gideceÄŸini düÅŸünerek titrer.

Sordular:
- Günah iÅŸleyenin imanı gider mi ki efendim?

- Ehemmiyet vermezse, gidebilir. Mesela bir Müslüman, herhangi bir günahı iÅŸlemediÄŸi halde bile, o günaha önem vermese, mesela; “Ne olurmuÅŸ canım?” veya “Bundan ne çıkar?” derse, imanı gider.

Küfre girmek kolaydır

Bir baÅŸka sohbetinde de;
- KardeÅŸlerim, imana gelmek kolay olduÄŸu gibi “imanını kaybetmek” de çok kolaydır, buyurdu.

- Bir misal verseniz, dediler.

Buyurdu ki:
- Mesela bir Müslüman, dinimizin emir ve yasaklarından birine bile uymak istemezse, yani beÄŸenmez, vazife olduÄŸuna önem vermez, hafif görürse, imanını kaybeder.

- Efendim bazıları; “Namaz kılmıyorsam, açık geziyorsam ne çıkar? Sen kalbe bak. Kalbim temiz ya...” gibi ÅŸeyler söylüyorlar.

- Evet. Bazıları da; “Önce ekmek parası, sonra namaz” diyorlar. Bu sözler, emir ve yasakların bir kısmını beÄŸenip, bir kısmını beÄŸenmemektir ki, çok tehlikelidir.

Ve ilave etti:
- Emre uymamak başkadır. Uymak istememek başkadır. Bu ikisini karıştırmayalım!

Ve izah etti:
- Emre uymamak, imana zarar vermez. Emre uymak istememekse, o emri beÄŸenmemek, kabul etmemek, önemsememek, hatta hafife almaktır ki, imanı götürür.