Åžam Evliyasından Abdülgani bin Ä°smail hazretlerine “rahmetullahi aleyh”, bir gün;
- İslam ahlakı nedir? diye sordular.
Cevabında,
- “Ä°slam ahlakı”, kimseye yük olmamak ve herkese iyilik etmektir, buyurdu.
Ve ekledi:
- Böyle olan kimseyi Allahü teâlâ da sever, herkes de sever. Bunu yapmak zordur, ama zor olan kıymetlidir. Ä°slam ahlakı da bunu emrediyor zaten.
Allah kimi severse...
Bir gün de bu zata;
- Allahü teâlânın bir kulu sevdiÄŸinin alameti nedir efendim? Diye sordular.
Cevabında;
- O kimsenin kendisini sevmemesidir, buyurdu. Yani kim kendini sevmiyorsa, bilin ki, Allahü teâlâ o kulu seviyordur.
Sordular:
- Kendini sevmemek nasıl olur efendim?
- Bir kimse kendini baÅŸkalarından üstün görmüyor, herkese tepeden bakmıyor, herhangi anlaÅŸmazlıkta kabahati kendinde buluyorsa, kendini sevmiyor demektir. Dahası da var.
- Dahası ne hocam?
- O, kendini sevmediÄŸi gibi, üstelik kendinden nefret de eder. Kendinden tiksinir, iÄŸrenir.
Şaşırdılar.
- Bu hâl kıymetli midir efendim?
- Elbette. Bu hale kavuÅŸmak, Allahü teâlânın büyük ihsanı olup, o kulu sevdiÄŸinin alametidir.
Hayat, hayaldir
Bir gün de kendi talebelerine;
- Hayat, hayaldir, buyurdu. Nasıl yaÅŸarsanız öyle ölürsünüz.
Ve ilave etti:
- Dün geçti. Yarın gelecek mi? Belli deÄŸil. O halde bugünü iyi geçirelim.
Gencin biri sordu:
- Ä°yi geçirmek nasıl olur ki hocam?
- Ä°slamiyet’e uymakla, buyurdu.
Tekrar sordu:
- Hocam, ben her şeye kızıyorum. Bana ne tavsiye edersiniz?
- Ölümü düÅŸün evladım. Çünkü ölümü düÅŸünen kimse, bir kiÅŸi hariç kimseye kızamaz.
- O bir kiÅŸi kimdir ki efendim?
- Kendisidir.
|
