Irak Velilerinden Ebül Hasan Cüsuki “rahmetullahi aleyh“ hazretleri zamanında bir genç, bir gece bu zatı gördü rüyasında. Ancak tanımıyordu kendisini.
O sırada Peygamber efendimiz aleyhisselam da oraya teşrif edip;
- “Bu zata tâbi ol!” buyurdular kendisine.
Delikanlı uyandı.
Çok duygulanmıştı rüyadan.
Ä°yi de kimdi bu zat?
Nerede yaşardı?
Hiçbir ÅŸey bilmiyordu.
Bir sene sonra, bir iş vesilesiyle bu zatın beldesine gitmişti.
Orada nur yüzlü bir zatla karşılaÅŸtı bir gün.
Dikkatle bakınca;
"Tamam" dedi içinden. "Ä°ÅŸte bu, o zat. Aradığım kiÅŸi. Rüyada gördüÄŸüm nurlu insan".
O nurlu zat da kendisine doÄŸru gelmekteydi.
Yaklaşınca göz göze geldiler.
Büyük Veli ÅŸefkatle baktı gence.
- Evladım sen...
- Buyurun hocam.
Elini gencin omzuna attı:
- Bir senedir nerelerdesin? Sen beni arıyorsun, ben de seni.
Genç ne diyeceÄŸini bilemiyordu.
- Haklısınız hocam, diyebildi.
Mübarek zat sordu:
- O rüyayı unuttun mu yoksa?
- Hayır hocam, hiç unutur muyum.
- Hani beni bulacaktın. Ne oldu?
Delikanlı,
- Siz beni buldunuz, dedi.
Ve sarıldı ellerine.
Öptü ve bir daha ayrılmadı yanından.
Gıybet yapanı dinlemeyin!
Bir gün de sohbetinde;
- Gıybet yapanı dinlemeyin. Hatta susturun, buyurdu. Çünkü gıybet günahı, zina günahından büyüktür.
Sordular:
- Nasıl susturalım hocam?
- Açıkça "Sus!" deyin. Böyle yapana “yüz ÅŸehid sevabı” verilir.
|
