Anadolu”da yetiÅŸen ve Konya’da vefat eden Ahmet Eflaki hazretleri “rahmetullahi aleyh“, bir akÅŸam vakti sevdiklerinden birinin evine gitmiÅŸti.
Ancak vakitsiz bir ziyaretti bu.

HoÅŸbeÅŸten sonra sordu ev sahibine:
- Sizin bu eviniz çok eski deÄŸil mi?

Adam cevapladı:
- Evet efendim. Dedemizden kalma eski bir yapıdır.

Mübarek zat, ÅŸöyle bir etrafa göz gezdirdikten sonra;
- Bu gece bu evde kalmasanız iyi olur, buyurdu.

Adam şaşırdı.
- Nerde kalalım hocam?
- Bize gidelim. Sizi misafir edeyim bu gece.

Adamcağız merak etmişti.
- Niçin hocam? Niçin bu evde kalmayalım ki?
- Bu ev bu gece yıkılabilir de, onun için.

- Yıkılabilir mi?
- Evet. Kalbime öyle geliyor. Tehlikeden kaçmak lazım.

Adamcağız;
- Peki hocam, siz bilirsiniz, dedi.

Ve o gece terk ettiler evi.
Sabah gidip baktıklarında, evlerini yıkılmış gördüler.

Evet, ev o gece yıkılmıştı.
Allah’a ÅŸükredip, bu Allah adamına da teÅŸekkür ettiler.

Nimetin kıymeti bilinmezse

Bu zat bir sohbetinde;
- Bir nimetin kıymeti bilinmezse, elden gider, buyurdu. Üstelik acı azab görür o kiÅŸi.

Sordular:
- En büyük nimet nedir efendim?

- "Ä°man" ve "Ä°slam" nimetidir.
- Kıymetlerini bilmek nasıl olur efendim?

Buyurdu ki.
- "Ä°man" nimetinin ÅŸükrü, ibadet yapmakla, "Ä°slam" nimetinin ÅŸükrü, haram iÅŸlememekle olur.