Evliyanın büyüklerinden Ahmet bin Alevi hazretlerinin "rahmetullahi aleyh" talebesinden biri, bir kıza kaptırmıştı gönlünü.
Tabii o günden sonra derslere gelmez oldu.
Çünkü hep o kızı düÅŸünüyordu.
Büyük Veli, bir gün onu çağırıp sordu:
- Evladım, sen niçin derslere gelmiyorsun?
- Bilmiyorum efendim.
Mübarek zat gülümsedi:
- Biliyorsun, biliyorsun.
Genç utandı.
Söyleyemedi iÅŸin doÄŸrusunu.
Ancak o biliyordu.
Gence ÅŸefkat ve muhabbetle nazar etti bir kez.
Ä°ÅŸte ne olduysa o nazarla oldu.
Genç kaybetti kendisini.
Ayıldığında bambaşka bir haldeydi.
Tamamen çıkıp gitmiÅŸti kalbinden o kızın sevgisi.
"Allah sevgisi" dolmuÅŸtu yerine.
Çok sevinip kapandı hocasının ellerine.
Öptü ve bir daha ayrılmadı dizi dibinden.
Ä°yilerle olmaya bak!
Bir gün de sevdiÄŸi bir gence;
- Evladım, daima iyilerle beraber olmaya bak! Kötülerle arkadaÅŸ olma! buyurdu.
Genç sordu:
- Ä°yilerden maksat kimlerdir efendim?
- Allahü teâlânın sevdiÄŸi kullardır. Onları sev. Çünkü kiÅŸi, dünya ve ahirette sevdiÄŸi kimselerle beraber olacaktır.
- Ahirette de mi hocam?
- Evet, orada da.
- Çok günahkâr olsa da mı efendim?
- Tabii. Ehil olan ve olmayan, orada beraberdir. Yani bir topluluÄŸun içinde cenâb-ı Hakkın sevdiÄŸi bir kul varsa, o insanların hepsi, onun hürmetine affolup Cennete girer.
Åžöyle devam etti:
- Allahü teâlânın rahmeti boldur evladım. O cemaatin bir kısmını Cennete koyup, diÄŸerlerini mahrum etmez. Bu, dünyada da böyledir zaten.
Ve sordu o gence:
- Mesela birbirini seven üç beÅŸ kiÅŸi sohbet ederken, oraya bir iki yabancı gelse, onlara; "Kusura bakmayın, sizi aramıza kabul etmeyiz" derler mi?
- Demezler elbet efendim.
- Eh, insanoÄŸlu demezse, cenâb-ı Hak hiç demez, buyurdu. Bir cemaat Cennete girerken, onların arasındaki ehil olmayanları ayırmazlar. Onlar da beraber girer.
|
