Evliyanın en büyüklerinden Ubeydullah-ı Ahrar hazretleri "kuddise sirruh". TaÅŸkent’te yaÅŸadı.
Bir gün hizmetçisine;
- Semerkant’a git de biraz bal getir, buyurdu.
Hizmetçi;
- BaÅŸ üstüne efendim! dedi.
Ve hazırlanıp çıktı yola.
Semerkant’a varıp girdi bir dükkana.
- Åžu kadar bal istiyorum.
Adam;
- Hayhay! deyip, tarttı balı.
Hizmetçi parayı verip tam çıkıyordu ki, dükkana bir kadın girdi.
Alımlı ve çok güzeldi.
Dayanamayıp, şehvetle baktı bir an.
Ve çıktı dükkandan.
TaÅŸkent’e vardı.
Geldi üstadının huzuruna.
Ancak mübarek zatın suratı asıktı.
Sertçe baktı hizmetçiye:
- Ben senden ne istemiÅŸtim.
- Bal istediniz efendim.
- Sen ne getirdin?
- Bal getirdim efendim.
- Emin misin?
- Evet efendim.
- Hani, çıkar bakalım.
Kalkıp, açtı kutuyu.
- “Bakın, bal.....” diyecekti ki, ÅŸaşırdı birden.
Zira kutuda bal deÄŸil, “Åžarap” vardı.
O kadına baktığını hatırlayıp, mahcup oldu.
Büktü boynunu.
Anlamıştı hatasını.
- Özür dileyip çıktı huzurdan.
O Veli hürmetine
Yine bir talebesi vardı ki, ticaret işlerini yapardı bu zatın.
Yine Onun emriyle gittiÄŸi bir ticaretten dönüyordu ki, bir grup harami ile karşılaÅŸtılar.
Kervan, kıymetli mallarla doluydu.
Ama hiç endiÅŸe etmedi.
“Beni üstadım gönderdi. Bir ÅŸey olmaz”, dedi.
Gözlerini kapayıp;
“Ya Rabbi, o büyük Velinin hürmetine bize yardım et!” diye dua etti.
Sonra kılıcını çekip saldırdı onlara.
O bir tek kiÅŸi, “bir ordu” göründü eÅŸkıyaya.
Korkup, dağıldılar.
Kervan kurtulmuÅŸtu.
Nihayet üstadının huzuruna vardı.
Mübarek zat neÅŸeliydi.
- GeçmiÅŸ olsun evladım, buyurdu.
- TeÅŸekkür ederim efendim.
- Allah yardım etti de, kurtuldunuz
- Evet efendim, sayenizde.
- Allah diyen mahrum kalmaz evladım.
|
