Anadolu Evliyasından Åžeymer Hasan Dede "rahmetullahi aleyh", henüz ilim tahsiline baÅŸladığı çocukluk günlerinden birinde, babası onu çağırıp;
- OÄŸlum! Bahçeye git de, koyunlar için biraz yeÅŸil ot topla getir! Dedi.

Küçük Hasan;
- Peki babacığım! deyip koÅŸtu bahçeye.

Ancak biraz sonra eli boÅŸ geri döndü.

Babası;
- Hayrola oÄŸlum, dedi. Ot yok muydu bahçede?
- Vardı babacığım.

- Niye getirmedin öyleyse?
- Koparmaya kıyamadım babacığım.

- Kıyamadın mı? Neden?
- Bütün yeÅŸil otlar "Allah! Allah!" diye zikrediyordu. Onun için koparamadım.

Babası çok duygulanmıştı.
- Peki evladım! deyip alnından öptü.

Anlamıştı oğlunun manevi mertebesini.

Allah kulunu severse…

Åžeymer Hasan Dede, bir günkü sohbetinde;
- Allahü teâlâ bir kulunu severse, ona iki nimet verir, buyurdu. Birincisi, ona sevdiÄŸi bir kulunu tanıtır.

- SevdiÄŸi kuldan murat nedir? dediler.

- Hakiki bir “Ä°slam alimi” veya gönül ehli bir “Allah adamı”dır, buyurdu. Böyle bir zatı tanımak, nimetlerin en büyüÄŸüdür. Çünkü iki cihan saadetine kavuÅŸmak, böyle bir zatı tanımak ve onu sevmekle olur.

Sordular:
- Ä°kinci nimet nedir efendim?

Buyurdu ki:
- Ona hayırlı bir iÅŸ nasip eder. Daha çok severse, derd-ü bela verir.

- SevdiÄŸine mi dert bela verir efendim?
- Evet. Derd-ü bela, Allahü teâlânın kemendidir. Sevdiklerini, bu kementle kendine çeker.

Nefsin gıdası nedir?

Bir gün de;
- Nefsin gıdası, “haram iÅŸlemek”tir, buyurdu.
- Bu nefsin şerrinden nasıl kurtuluruz? dediler.

- Gıdasını vermemekle, buyurdu. Nefsi, helal şeylerle meşgul etmezsek, o bizi haramlarla meşgul eder.

Sordular:
- Ailede, karı koca arasındaki geçimsizliÄŸin kaynağı nedir efendim?
- Hukuka riayetsizliktir. Ä°kisi de kendi hududunu iyi bilir, buna riayet ederlerse, o evde hiçbir tatsızlık olmaz. Hatta Cennete döner o hane.