Pir Ali Efendi "rahmetullahi aleyh", Balıkesir toprağını şereflendiren bir Allah dostu.
Bir gün gençlerle sohbetinde;
- Mim’li konuÅŸmak nefsanidir, buyurdu.

Ve izah etti bunu:
- Yani hiçbir hususta "Ben yaptı(m), ben etti(m)" demeyin. Hatta dine hizmet etseniz bile. Çünkü cenâb-ı Hak, kendi dinini kendisi yayıyor. Sizi de bu ÅŸerefli hizmete vesile kılmış. Bu hizmetle ÅŸerefleniyorsunuz.

Ve ekledi:
- Bunun için çok sevinip ÅŸükredin ki, elinizden çıkmasın. Zira bu, herkese nasip olmayan bir nimettir.

Delikanlı sordu tekrar:
- Hocam, büyüklerden istifade etmenin ÅŸartı nedir?

Buyurdu ki:
- Bir “Allah adamı”ndan istifade edebilmek için, verenin “olgun”, alanın “uygun” olması lazımdır. Veren olgun olduÄŸuna göre, alanın uygun hale gelmesi gerekir.

Sordu yine:
- Bunun için ne yapmalıyız efendim?

- Haram işlememeli, kalb kırmamalı, kendini beğenmemelidir. Her işini ihlasla yapıp, insanlardan bir şey beklememelidir.

Ve ilave etti:
- Yaptığı iyi ameller için insanların takdirini bekleyenler, çarşıya alışveriÅŸe giden ÅŸu insana benzer ki, para kesesini açtığında, içinin çakıl taşı ile dolu olduÄŸunu görür. Geçmez tabii.

Åžöyle devam etti:
- Velhasıl ihlas, niyetin halis ve temiz olmasıdır evladım. Yani halis niyetine dünyalık bir menfaat karıştırmamaktır. Mesela bir bardak temiz suya, bir damlacık idrar damlasa, o su içilir mi?

Genç yüzünü buruÅŸturdu.
- Ä°çilmez tabii efendim

- Neden içilmez?
- Çünkü o su pis olmuÅŸtur artık.

Buyurdu ki:
- Ä°ÅŸte halis niyete de bir ufacık dünya menfaati karışırsa, bir ÅŸeye yaramaz. Çünkü o niyet pis olmuÅŸtur artık.

Bir kalbde iki sevgi

Talebeden biri de;
- Hocam, geçen sohbette; "Bir kalbde iki sevgi olmaz" buyurmuÅŸtunuz. Bunu açıklar mısınız, dedi.

Cevabında;
- “Allah sevgisi”yle, “Nefsin sevgisi” birbirlerine zıttır, buyurdu. Ä°nsan kendini severse, Rabbini sevemez. Rabbini severse, kendini sevemez. Bir kalbde bu iki sevgi birlikte bulunamaz. Ya kendi sevgisi vardır, ya Allah sevgisi.

Ve ekledi:
- Kendini beÄŸenmemek, Allahü teâlânın büyük ihsanıdır ki, bu hale kavuÅŸan, “Allah sevgisi”ne kavuÅŸmuÅŸ demektir.