Hacı Bayram-ı Veli hazretleri “rahmetullahi aleyh“, hem ders okutuyor, hem de halka nasihat ediyordu camide.

Ama Onu çekemeyenler, koÅŸtular padiÅŸaha.
- Sultanım, Ankara’da Hacı Bayram diye biri var ki, dediler, insanlar akın akın ona gidiyorlar. Korkarız, ilerde isyan bile çıkarabilir.

PadiÅŸah emretti:
- Öyleyse yakalayıp, getirin onu bana!

Ve ilave etti:
- Gelmek istemezse, zincire bağlayıp zorla getirin!

Askerler;
- Ferman padişahımızındır, dediler.

Ve yola revan oldular.
Ankara’ya az kalmıştı ki, iki kimseye rastladılar.
Biri "genç", öbürü "ihtiyar".

Ama nur yüzlü ve sevimli bir ihtiyardı bu.

Askerlere sordu:
- Evlatlar böyle nereye gidersiniz?
- Ankara’ya efendi baba.

- Ne için gidiyorsunuz?
- Orada sultana baÅŸ kaldıran isyancı biri varmış. Onu tutup sultanımıza götüreceÄŸiz.

- Adı neymiş?
- Hacı Bayram.

- Peki gelmek istemezse?
- Olur mu? PadiÅŸah emri bu. Zincire vurup zorla götürürüz.

Hacı Bayram-ı Veli hazretleri gülümsedi.
- Aradığınız benim evlatlar. PadiÅŸahın fermanı başım gözüm üstüne.

Askerler mahcup olmuşlardı.
- Olur mu efendim, aradığımız siz olamazsınız. Biz, devlete başkaldıran bir isyancı arıyoruz.

- Haydi uzatmayın, gidelim. Padişahı bekletmeyelim.

Ve beraberce, geldiler Edirne’ye.
Sultan merak ederdi:
“Bu isyancı kim?” diye.

Bir "Eşkıya" beklerken,
"Nur yüzlü veli" bir zat gördü karşısında.

BaÅŸ köÅŸeye oturtup sohbetini dinledi.
Onu ihsanlara boÄŸmak istedi.
Kabul etmeyince ısrar etti.

Hacı Bayram-ı Veli hazretleri;
- PadiÅŸahım, buyurdu. Mutlaka bir ihsan gerekiyorsa ve siz uygun görürseniz, vergi ve askerlikten muaf olsun talebemiz.

PadiÅŸah, "Olur" dedi Onun bu teklifine,
Ve bir “Ferman” yazdırıp verdi mübarek eline.