Van’ın Arvas köyünde medfun Resul Zeki Efendi “rahmetullahi aleyh“, bir sohbetinde;
- KardeÅŸlerim, ibadetlerinizin çirkin tarafı olmadığını sanmayınız, buyurdu.

Ve ekledi:
- Biraz incelerseniz, hepsini çirkin bulur, hatta güzelliÄŸin kokusunu bile duymazsınız.

Sordular:
- Bu, iyi bir hâl midir efendim?
- Elbette. Böyle olan kimse kendini beÄŸenmez. Kendini beÄŸenmeyeni ise Allahü teâlâ sever.

Ä°yiliklerinizi beÄŸenmeyin

Ve ekledi:
- Ayrıca bir kimse ibadetlerini kusurlu görünce, bunların kıymeti artar. Böylece kabul edilmeye layık olurlar. Siz de iyiliklerinizi kusurlu görmeye çalışınız.

- Ama bu çok zor efendim.
- Evet zor. Kendini beÄŸenmek felaketinden, Allahü teâlânın dilediÄŸi kimseler kurtulabilir ancak.

- Böyle olanlar nasıldır hocam?
- Onlar öyle kimselerdir ki, saÄŸ omzundaki iyilikleri yazan meleÄŸin hiçbir ÅŸey yazmadığını zannederler. Sol omzundaki, kötülükleri yazan meleÄŸin ise durmadan yazdığını sanırlar.

- Neden efendim?
- Çünkü yaptıklarının hepsinin çirkin ve kötü olduÄŸunu görmektedirler.

Åžöyle bitirdi:
- Maksat, bu hale kavuşmaktır işte.

İmanımızı koruyalım

Bir gün de sohbetinde;
- KardeÅŸlerim, iki ÅŸeye çok dikkat edin, buyurdu.

- Onlar nedir efendim? dediler.
- Birincisi, imanınızı korumaya, kaptırmamaya çalışınız.

- Ä°kincisi hocam?
- Ä°kincisi de, Allahü teâlâya ve Onun Sevgili Peygamberi Muhammed aleyhisselam efendimize inanmayanları sevmeyiniz.

- Sevmemekten maksat, onlara kötülük yapmak mıdır?
- Hayır, asla!

- Ya nedir hocam?
- Dostluk kurmayıp sevmemekle birlikte onlara tatlı dil ve güler yüzle nasihat etmeli, dinimiz hakkında doÄŸru yazılmış bir din kitabı vermeli, onların da iman ederek “sonsuz saadet”e kavuÅŸmalarına çalışmalısınız.