Taha-yı Hakkari hazretleri ”kuddise sirruh“, evlad-ı Resuldür.
Seyyiddir yani.

Henüz çocukken onu kim görseydi;
- Bu, ilerde çok büyük bir zat olacak, derdi.

Amcası Seyyid Abdullah “rahmetullahi aleyh”, kendi üstadı olan Mevlana Halid-i BaÄŸdadi hazretlerine “kuddise sirruh” bu yeÄŸeninden bahsetti bir gün.
- Ä°stidadı yüksektir, diye arzetti.

O büyük Veli de;
- Bir daha geldiÄŸinde, Onu da getir! buyurdu.

Ve bir dahaki gidiÅŸinde götürdü onu da.
Mevlana Halid hazretleri, bir görmede anladı onun bir “Cevher” olduÄŸunu.

Ve kendisine;
- Hemen Abdülkadir-i Geylani hazretlerinin kabrine git. Ve istihare eyle, buyurdu.

Seyyid Taha;
- BaÅŸ üstüne efendim! deyip, geldi Abdülkadir-i Geylani hazretlerinin türbesine.

Yani büyük dedesinin kabrine.
Abdülkadir Geylani hazretleri “kuddise sirruh” ona görünüp buyurdu ki:

- Ey oÄŸlum! Benim yolum büyük ise de ehli kalmadı. Sen, "Mevlana Halid"e git. O, bu zamanın en büyük alimidir. Onun hizmetine gir!

Emri almıştı mübarek dedesinden.
Süratle Mevlana Halid hazretlerinin yanına döndü hemen.

Bu, öyle geliÅŸti ki, çok iyi geldi sonu.
Mevlana Halid-i BaÄŸdadi hazretleri, çok iyi ve çok çabuk yetiÅŸtirdi onu.

“Seksen gün” kâfi gelmiÅŸti buna.
Mutlak icazetini verip, halkı irÅŸad etmesi için gönderdi onu "Berdesur"a.

Atına bindirmek için geldi yanına.
Ve yaklaşıp tuttu üzengisini.

Seyyid Taha;
- EstaÄŸfirullah! diyerek geri çekti kendisini.
Binmedi ata.

Hocası ısrar etti:
- Haydi bin. Bir zamanlar size daÄŸdan taÅŸ toplatıp dergaha taşıttım. Zor iÅŸlerle yordum sizi. Åžimdiyse severek tutuyorum üzenginizi.

“Emir, edebten üstündür” sözü gereÄŸince;
- Peki efendim, dedi hemen.

Üzengiye basıp bindi ata.
Mevlana Halid-i Bağdadi hazretleri, bu defa tuttu atının dizginini.
Bir müddet yürüyüp teÅŸyi etti kendisini.

Sonra dizginleri ona verip;
- Dizginlerin artık senin elinde. Allah yardımcın olsun. Ona güven, Ona sığın. Büyüklerin ruhları sığınağın olsun! buyurdu.