Türkistan Velilerinden Mevlana Hayreddin Etradi hazretleri “rahmetullahi aleyh“, bir günkü sohbetinde;
- Peygamber efendimiz aleyhisselam, ileride olacak ÅŸeyleri bazen eshabına söylerdi, buyurdu.

Ve şunu anlattı:
Ümmü Hiram adında bir hanım sahabi vardır ki, Efendimiz aleyhisselamın süt teyzesidir.

Resulullah, sık sık ziyaretine giderlerdi bu hatunun.
Yine bir gittiklerinde bir miktar uyuyup, gülerek uyandılar.

Ümmü Hiram sordu:
- Gülmenize sebep nedir ya Resulallah?
- Rüya gördüm, buyurdular.

- Hayırdır inÅŸallah, ne gördünüz?
- Ümmetimden bazısı gazaya gidiyordu. Ama gemilerle, denizden.

Ümmü Hiram fırsatı kaçırmadı:
- Ya Resulallah! Dua buyur, ben de onlardan olayım.

Efendimiz aleyhisselam kırmadılar onu.
“Ya Rabbi! Bunu da onların arasında bulundur”! diye dua ettiler.

Aradan yıllar geçti.
Hatta Efendimiz aleyhisselam vefat etti.

Hazret-i Osman’ın hilafeti zamanında bir sefer düzenlendi Kıbrıs’a.
Eshab-ı kiram ilk defa denize açılacaktı.

“Ümmü Hiram” gibi yaÅŸlı bir hanım da iÅŸtirak etmiÅŸti bu sefere.
Mübarek seksenaltı yaşındaydı o vakit.
Yıllar önceki duayı hatırlayıp gözleri yaÅŸardı.

Kıbrıs’a çıkınca aslanlar gibiydi.
Elinde kılıç, atını koÅŸtururken gençler imrenirdi ona.

Tek gayesi vardı o gün:
Åžehid olmak.

Ve birazdan kavuştu muradına.
Larnaka yakınlarında atı tökezledi ve yere düÅŸtü.

“Allah!” dedi son olarak.
Åžehit olmuÅŸtu.


Bu su, tatlıdır

Bir gün de bazı sahabilerle bir kuyu başına geldi Efendimiz aleyhisselam.
Hepsi de susamışlardı.

Bu havalinin insanlarına sordular:
- Bu su nasıldır?
- Tuzludur içilmez, dediler.

Efendimiz aleyhisselam;
- “Bilakis bu su, güzel ve tatlıdır” buyurdular.

O böyle buyurunca su tatlılaÅŸtı anında.
Ä°çip kandılar.

O günden sonra öyle meÅŸhur oldu ki, uzak yerlerden su almak için o kuyuya gelirdi insanlar.