Irak’ta yetiÅŸen Evliyanın büyüklerinden Tacüddin bin Rıfai hazretlerine “rahmetullahi aleyh“, bir gün bazı sevdikleri sordular:

- Efendim, bazı kimseler; (Allah kerimdir, rahimdir. Kullarına çok acır. Affı sonsuzdur. Kimseye azab etmez) diyorlar. Bu sözleri doÄŸru mu?

Cevabında;
- Ä°lk sözleri doÄŸru, son sözleri yanlıştır, buyurdu.

Ve izah etti:
- Yani (Allah kerimdir, rahimdir. Kullarına çok acır. Affı sonsuzdur) demeleri doÄŸru, (Kimseye azab yapmaz) demeleri yanlıştır. Burada ÅŸeytan kendilerini aldatmakta, isyana sürüklemektedir. Aklı olan kimse, ÅŸeytana aldanmaz.

Åžöyle izah etti:
- Allahü teâlâ, kerim ve rahim olduÄŸu gibi, azabı da ÅŸiddetli ve can yakıcıdır.

Rica ettiler:
- Bir misal verseniz efendim.

- Pekala. Allahü teâlânın bu dünyada, çoklarını fakirlik ve sıkıntılar içinde yaÅŸattığını görüyoruz. Çok kerim ve rezzak olduÄŸu halde, ziraat, çiftcilik sıkıntıları çekmeyene bir mahsul vermiyor, öyle deÄŸil mi?
- Evet efendim.

- Herkesi yaÅŸatan O olduÄŸu halde, yemiyen, içmeyen insanı yaÅŸatmıyor. Ä°laç kullanmayan hastaya ÅŸifa vermiyor, deÄŸil mi?
- Öyle hocam.

Åžöyle devam etti:
- ÇeÅŸitli dünya nimetlerinin hepsi için sebepler yaratmış, bu sebeplere yapışmayanlara hiç acımayıp, dünya nimetlerinden mahrum bırakmıştır. Ahiret nimetlerine kavuÅŸmak da böyledir.

Ve daha açıkladı:
- KâfirliÄŸi ve cahilliÄŸi, ruhu öldüren zehir yapmıştır mesela. Tenbellik de ruhu hasta yapar. Bunlara ilaç yapılmazsa, ruh hastalanır, ölür. Küfrün ve cahilliÄŸin ilacı, öÄŸrenmek, tenbelliÄŸin ilacı ise namaz kılmak ve her ibadeti yapmaktır.