Sivas Evliyasından olup Ä°zmir-Selçuk'ta vefat eden Åžihabüddin Ahmed Sivasi hazretleri “rahmetullahi aleyh“, bir gün sevdiklerine;

- KardeÅŸlerim, Allahü teâlânın sevdiklerini sevmek ve onların yolunda bulunmak, Rabbimizin bize ihsan ettiÄŸi nimetlerin en büyüÄŸüdür, buyurdu. Bunun için çok sevinelim, çok ÅŸükredelim.

Ve ekledi:
- Çünkü “Allah adamları”nı tanımak ve onları sevmek, herkese nasip olmaz.

- Kimlere nasip olur hocam? dediler.

- Allahü teâlânın sevdiÄŸi ve seçtiÄŸi bahtiyar kullara nasip olur. Nitekim büyüklerden biri, bu hususta; (Ya Rabbi! Dostlarını öyle yaptın ki, onları tanıyan sana kavuÅŸuyor ve sana kavuÅŸmayan, onları tanımıyor!) buyurmuÅŸtur.

Åžöyle bitirdi:
- Bu büyüklere düÅŸmanlık etmekse, sonsuz ölüme sürükleyen bir zehirdir. Onları incitmek, sonsuz felaketlere sebep olur.

Büyüklerden biri de bu konuda; (Ya Rabbi! Her kimi felakete düÅŸürmek istersen, onu bizim üzerimize atarsın) buyurdu.

Merhametli olun!

Bir günkü sohbetinde buyurdu ki:
- KardeÅŸlerim, merhamet etmeyene, merhamet edilmez. Siz Allah’ın kullarına acıyın ki, Allahü teâlâ da size acısın mahÅŸerde.

Cemaatten biri sordu:
- Hocam, bir kimse sabahtan akÅŸama kadar camide ibadet edip, "Allahü teâlâ benim rızkımı nerden olsa gönderir" derse, o, nasıl bir adamdır?

Buyurdu ki:
- O, cahil bir kiÅŸidir. Rızk için çalışmak da ibadettir çünkü. Nitekim Peygamber efendimiz aleyhisselam; "Allahü teâlâ benim rızkımı süngümün ucuna koymuÅŸtur" buyurdu. Yani "Rabbim cihad yoluyla rızkımı gönderiyor" demek istedi.