Fatih Sultan Mehmed Han, Ä°stanbul’un fethinden sonra hocası AkÅŸemseddin hazretlerini ziyarete gitti bir gün.

Sohbet esnasında;
- Hocam, bir ÅŸeyi çok merak ediyorum, diye arzetti.
- Nedir o sultanım?

- Sahabe-i kiramın büyüklerinden mihmandar-ı Resul, Eba Eyyüb Ensari hazretlerinin kabr-i ÅŸerifi, Ä°stanbul surlarına yakınmış. Tarih kitaplarında öyle okudum.
- Evet öyledir.

- Zat-ı alinizden kabir yerinin tesbitini istiyorum hocam.

Buyurdu ki:
- Ben, ÅŸu karşıki tepenin eteÄŸinde, devamlı bir nur görürüm. Kabr-i ÅŸerif o mevkide olmalı. Ä°sterseniz gidip bir araÅŸtıralım.
- Peki hocam, iyi olur.

Ve kalktılar.
Genç padiÅŸahla, büyük Veli, o nur inen bölgeye gittiler.

Orada büyükçe bir "Çınar aÄŸacı" vardı.
AkÅŸemseddin hazretleri, çınardan iki dal kopardı.

Onları, eliyle az aralıkla dikti ve
- O mübarek kabrin yeri, bu iki dal arasındaki mahal olabilir, buyurdu.

Genç padiÅŸah, bu tesbite gönülden inanmıştı.
Ama bu hususta içi rahat etsin istiyordu.

Bunun için emretti silahtar aÄŸasına:
- Gidiniz! O dalların yerini, bu gece değiştiriniz!

Ve o gece, gidip o dalları yirmi adım güneye çekti.
Ertesi gün, üçü geldiler aynı yere.

Lakin büyük Veli dalları görünce;
- Dalların dünkü yeri deÄŸiÅŸmiÅŸ, buyurdu. Dün yirmi adım öteye dikmiÅŸtik bunları.

Ve asıl yeri göstererek;
- O mezarın yeri, işte burasıdır, buyurdu.

Genç Fatih sevindi
- Hocam, bir alamet daha istiyorum.

- Pekala, bu yeri iki arşın kazın, buyurdu. Mübarek mezar taşını görürsünüz o zatın.

O yeri kazdılar hemen.
Mihmandar-ı Resulün mezar taşı göründü gerçekten.

Hatta üzerindeki yazı aynen duruyordu.
“Bu yer, Halid bin Zeydin kabridir,” yazıyordu.

Genç PadiÅŸah gördü bunu.
Hayretinden titreme aldı vücudunu.

Dedi ki:
- Ä°stanbul’un fethine sevinmiÅŸtim. Ama ÅŸimdi daha çok sevinçliyim.
- Neden? dediler.

- Çünkü benim zamanımda böyle keÅŸif sahibi bir veli bulunuyor. Bundandır asıl sevincim.

Ve ÅŸükrü için kabr-i ÅŸerif üstüne bir türbe bina etti.