Emir Sultan hazretlerinin ”rahmetullahi aleyh“ bir "Yay"ı ile bir "Ok"u vardı ki, bir savaÅŸ çıksa, onu kullanırdı.
Ama bir marifeti vardı bunların.

Åžöyle ki;
Yayına bir ok koysa, o bir ok, “Kırk ok” olarak çıkar ve bulurdu hedefini.

Bir gün, ÅŸeyh-ül-Ä°slamla dolaşırken, bu yay ve okunu isteyip getirtti.
Åžeyh-ül-Ä°slama uzatıp;
- Al bunu, doÄŸuya doÄŸru at! buyurdu. Ok nereye düÅŸerse, mezarımı o yere kazarsınız!

Åžeyh-ül-Ä°slam oku fırlattı.
Tam ÅŸimdiki türbesinin bulunduÄŸu yere düÅŸtü.
Emir Sultan hazretleri vefat edince, üzerine bir türbe yaptılar.

Türbeyi yapan usta;
- Türbeyi yaparken, hep kendisinden talimat alıyordum, dedi yakınlarına. Åžöyle ki, her gece rüyama girip; “Åžurası ÅŸöyle olsun!” veya “Burasını böyle yap” der, tarif ederdi. Ben de öyle yapardım.

Himmeti çabuk yetiÅŸti

Ä°znik’te, Emir Sultan hazretlerini çok seven bir kimse vardı ki, bu ÅŸahıs Bursa’ya geldi bir gün.

Emir Sultanın kabrini ziyaret edecekti.
YaÅŸlı türbedarı bulup arzetti:
- Amcacığım, müsaade ederseniz, uzun müddet kalmak istiyorum bu türbede.

Türbedar izin verdi.
- Pekala. Ä°stediÄŸin kadar kalabilirsin.
- TeÅŸekkür ederim.

Ve girdi içeri.
Türbede, gece gündüz ibadet ediyor, yalvarıyor, gözyaşı döküyordu.
Belli ki, mühim bir muradı vardı.

Fakat iki gün sonra ayrıldı türbeden.

Türbedar onu görüp sordu hemen:
- Hani uzun müddet kalacaktın.
- Evet niyetim öyleydi.

- Peki niçin erken gidiyorsun?
- Kavuşmak istediğim bir muradım vardı benim. Yıllardır dua eder, yine kavuşamazdım.

- Evet.
- Bunun için burada da uzun müddet kalırım zannetmiÅŸtim.

- Şimdi kavuştun mu o muradına?
- Elhamdülillah. Emir Sultan hazretlerini vesile ederek dua edince, yetiÅŸti himmeti. Çabucak kavuÅŸtum muradıma.