Evliya-yı kiramın en büyüklerinden Ä°mam-ı Rabbani “kuddise sirruh” hazretlerine, bir gün sevdiÄŸi biri gelerek;
- Efendim, dünya iÅŸlerim yolunda gitmiyor, diye dert yandı.

Büyük Veli;
- Dünya iÅŸlerinin bozuk gitmesinden hiç sıkılmayınız! buyurdu. Çünkü dünya iÅŸleri, üzülmeye deÄŸmez kardeÅŸim. Bu dünyada olan her ÅŸey geçecek, yok olacaktır.

- Ne yapmak lazım efendim?
- Allahü teâlânın razı olduÄŸu ÅŸeylerin arkasında koÅŸmalı, güç olsa da, kolay olsa da, bunları yapmaya çalışmalıdır.

Åžöyle baÄŸladı:
- Aranılacak, gönül verilecek, Allahü teâlâdan baÅŸka hiçbir ÅŸey yoktur.

Resule itaat, Allah’a itaattır

Bir gün de sohbetinde;
- Cenâb-ı Hak, Nisa suresi, yetmiÅŸikinci âyetinde, Muhammed aleyhisselama itaat etmenin kendisine itaat etmek olduÄŸunu bildiriyor, buyurdu.

Ve bunu izah etti:
- Yani Onun Resulüne itaat edilmedikçe Ona itaat edilmiÅŸ olmaz. Bunun pek kati ve kuvvetli olduÄŸunu bildirmek için, âyet-i kerimede; (Elbette, muhakkak böyledir) buyuruldu.

Ä°nsana niçin bela gelir?

Bir gün bazı sevdikleri;
- Efendim, insanın başına belaların gelmesine sebep nedir? diye sordular.

Cevabında;
- O insanın kendine düÅŸkün olmasıdır, buyurdu. Yani kendi nefsine düÅŸkün olmasıdır. Kendi kendisinden kurtulursa, Allahü teâlâdan baÅŸka ÅŸeylere düÅŸkün olmaktan kurtulur.

Ve daha izah etti:
- Puta tapanlar, kendilerine tapmaktadırlar. Nitekim Casiye suresinin yirmiikinci ayetinde mealen; (Kendi nefsine tapanları gördün mü?) buyuruldu.