Evliyanın büyüklerinden Seyyid Muhammed Salih “kuddise sirruh” hazretlerine, bir gün bazı dostları;
- Efendim, Allahü teâlânın bir kulunu sevmemesinin alameti nedir? diye sordular.

Cevabında;
- Bunu Peygamberimiz “aleyhisselam” bildiriyor ve bir hadis-i ÅŸerifinde; (Allahü teâlânın bir kulunu sevmemesinin alameti, o kulun ne dünyaya, ne de ahirete hiç faydası olmayan iÅŸlerle uÄŸraÅŸmasıdır) buyuruyor, dedi.

Sordular:
- Yani lüzumsuz ÅŸeylerle uÄŸraÅŸması mı efendim?
- Evet. Malayani ile uÄŸraÅŸan, dedi-kodu yapan, hele hele gıybetle vakit geçiren kimseyi Allahü teâlâ sevmez. Bunlar haramdır zaten. Özürsüz haram iÅŸleyen felakete gider.

Ve şunu anlattı:
Evliyadan Süfyan-ı Sevri hazretleri;
- Eğer ben gıybet etseydim, annemin babamın gıybetini yapardım, buyurdu.

Dinleyenler;
- Niçin? deyince;
- Hiç olmazsa onların günahlarını alırdım. Bir iyiliÄŸim dokunurdu onlara, buyurdu.

Åžöyle devam etti:
- Sen bir ahlaksızın, bir günahkârın gıybetini yapıyorsun. Adam orda günah iÅŸliyor. Günahı sana yükleniyor. Üstelik senin sevapların da ona gidiyor. Åžimdi bu ticaret midir?

Åžöyle bitirdi:
- Akıllı tüccar, kârlı iÅŸ yapandır. Sen ise zarar ediyorsun. Sevaplarını baÅŸkasına veriyor, onun günahlarını yükleniyorsun.

Kul hakkı çok mühim

Bu zat, bir gün de;
- KardeÅŸlerim, kul hakkı çok mühimdir, buyurdu cemaatine.

Sordular:
- Nasıl mühim efendim?
- Åžöyle ki, bir kimse Peygamberlerin yaptığı ibadetleri yapsa, fakat üzerinde baÅŸkasının bir kuruÅŸ kul hakkı bulunsa, bu bir kuruÅŸu ödemedikçe Cennete giremez.