Evliyanın büyüklerinden Seyyid Muhammed Salih “kuddise sirruh” hazretleri, bir gün talebelerine;
- Evlatlarım, aranızda ufacık bir kırgınlık olduÄŸu zaman çok üzülüyor, periÅŸan oluyorum, buyurdu. En çok üzüldüÄŸüm ÅŸey budur.

Ve sebebini açıkladı:
- Çünkü bu haramdır, günahtır. Günah ise ateÅŸtir. Elinizi ateÅŸe sokun da görün. O zaman anlarsınız kavga neymiÅŸ, gıybet neymiÅŸ, kalb kırmak neymiÅŸ. Allah hiç kimseyi ateÅŸte yakmasın.

Ve ilave etti:
- Büyüklerimiz; (Günah, ateÅŸ gibidir) buyuruyorlar. Ä°nsan bile bile kendini ateÅŸe atar mı?

Kâbeyi yıkmaktan fenadır

Bir gün de sohbetinde;
- Kâbe ilk görüldüÄŸü anda yapılan dua reddedilmez, buyurdu. Mutlaka kabul olur.

Ve ilave etti:
- Bir mümin, bir mümini gördüÄŸü zaman yaptığı dua da reddolunmaz. Çünkü müminin kalbi, Kâbeden daha üstündür.

Ve bunu açıkladı:
- Kâbeyi, Ä°brahim aleyhisselam bina etti. Allahü teâlâ da ona kıymet verdi ve böylece bütün müminlerin kıblesi oldu.

Åžöyle devam etti:
- Ama müminin kalbi, Allahü teâlânın kudreti ile yaratılmıştır. Nitekim hadis-i ÅŸerifte; (Müminin kalbini kırmak, Kâbeyi yakmaktan daha fenadır) buyuruldu.

Ä°nsan sevdiÄŸini dinler

Bir gün de, sevdiklerine muhabbetten bahsediyordu ki;
- Ä°nsan, sevdiÄŸinin sözünü dinler, öyle deÄŸil mi? diye sordu.

Dinleyenler;
- Elbette efendim, dediler.

- Yani ona itaat eder deÄŸil mi?
- Evet efendim.

Buyurdu ki:
- İşte sevmenin birinci şartı itaattir. Seven, sevdiğine itaat eder.

- Ä°taat yoksa efendim?
- O zaman sevgi de yoktur.