Evliyanın büyüklerinden Seyyid Muhammed Salih “kuddise sirruh” hazretleri, bir gün bazı sevdiklerine;
- KardeÅŸlerim, henüz hayatta iken hayırlı bir iÅŸ yapmaya bakın, buyurdu. Ä°badet yapın, hayırlı bir evlat yetiÅŸtirin, yahut hayırlı bir hizmet bırakın geriye.

Ve bunu açıkladı:
- Yarın elden ayaktan düÅŸtüÄŸümüz, yani musalla taşına konulduÄŸumuz zaman, ne namaz var artık, ne oruç. Ne ilim öÄŸrenmek var, ne de öÄŸretmek. Kefenle birlikte defterler kapanacak.

Sordular:
- Herkes için mi böyle efendim?
- Bir istisnası var. Eğer sadaka-yı cariye dediğimiz, hayırlı bir iş yapmışsak, defterimiz kapanmaz. Devamlı sevap yazılır.

Ve misal verdi:
- Mesela birine dinden bir mesele öÄŸretmiÅŸsek, bir ilmihal kitabı vermiÅŸsek, veya iyi bir evlat, iyi bir talebe yetiÅŸtirmiÅŸsek, biz öldükten sonra da defterimize sevab yazılmaya devam eder. Asıl mesele bu.

Derin bir nefes aldı:
- Yoksa, ben ihtiyarlayınca, elden ayaktan düÅŸünce, kenarda varlıklarım olsun, kiralık evlerim olsun diye fani bir dünya için yatırım yapmayı düÅŸünen bir Müslüman, nasıl olur da öldükten sonrası için yatırımı düÅŸünmez, buna akıl ermiyor.

Ve ilave etti:
- Ki o yatırdıklarına kavuşacağı da belli değil.

Akıl olan ne yapar?

Bir gün de sohbetinde;
- Aklı olan, her iÅŸini Ä°slamiyet’e uygun yapmak için çok çalışmalıdır, buyurdu. Âlimlerin, Salih kimselerin kıymetini bilmeli, onlara saygı gösterip edebli davranmalıdır.

Ve ekledi:
- Nefslerinin istekleri ardı sıra koÅŸanları, bid’at sahiplerini sevmeyiniz ve onlardan uzak durunuz!

- Neden efendim? dediler.
- Çünkü bid’at sahibine kıymet veren, Ä°slamiyet’i yıkmaya yardım etmiÅŸ olur.