Evliyayı kiramdan Seyyid Abdülhakim-i Arvasi “kuddise sirruh” hazretlerinden, bir gün nasihat istediler.

Cevaben;
- Bizler dünyanın en ÅŸanslı, en bahtiyar insanlarıyız, buyurdu.

Sordular:
- Neden efendim?
- Çünkü elhamdülillah Müslümanız. Hem de ehl-i sünnet Müslüman. Bu bakımdan çok ÅŸanslıyız, çok da neÅŸeliyiz.

Ve sordu onlara:
- İmanlı olmak ile imansız olmak arasındaki fark neye benzer biliyor musunuz?
- Bilmiyoruz efendim. Neye benzer?

- Gözü açık insanla kör arasındaki fark gibidir. Hiç gören insanla görmeyen insan bir olur mu? Siz her ÅŸeyi görüyorsunuz. Bir de a’mayı düÅŸün, hiçbir ÅŸey görmüyor. Her taraf simsiyah ona göre.

Kızacaksan kendine kız!

Bir gün de gencin biri nasihat istedi bu zattan.
Cevaben;
- Hiç kimsenin kalbini incitme, buyurdu.

Delikanlı sordu:
- Hiç kimsenin mi efendim?
- Evet. Kâfirlerin de kalbini kırmak yoktur dinimizde. Müslümanı üzmek hele hiç caiz deÄŸildir. Cenâb-ı Hak, iman edenlere “Dostum” diyor çünkü. Yani her Müslüman Allah’ın dostudur, evliyasıdır.

Ve devam etti:
- Velhasıl hiç kimseyi incitmeye, gıybet etmeye, kötülemeye, su-i zan etmeye mezun deÄŸiliz. Kendin varken ne diye baÅŸkasına dil uzatacaksın. Bak aynaya, tükür kendine.