Evliyayı kiramdan Seyyid Abdülhakim-i Arvasi “kuddise sirruh” hazretleri, bir gün nasihat isteyen bir gence;
- BaÅŸkalarının kusurlarını deÄŸil, kendi kusurlarını araÅŸtır, kendini düzeltmeye bak, buyurdu.

Sonra derin bir nefes aldı:
- Âh evladım! Ä°nsan nedense hep baÅŸkalarına baka baka havalara giriyor. Halbuki o havası inecek bir gün. HerÅŸey teneÅŸir tahtasında bitecek. Zor günler gelecek.

Ve şunu anlattı:
Bir gün, Peygamberimiz “aleyhisselam”, bir kabri ziyaret etmiÅŸ.
Yanındaki eshab-ı kiram sormuşlar:
- Ne oldu Yâ Resulallah?

Efendimiz “aleyhisselam”;
- Ölüm, dehÅŸetli bir iÅŸ, buyurmuÅŸ.

Onun için önce niyetlerimizi düzeltelim evladım. Yaptığımız iÅŸi niçin yaptığımızı iyi düÅŸünelim. Bundan Rabbimiz razı mı, deÄŸil mi, buna bakalım.

Åžöyle bitirdi:
- Gıybet günahı, yetmiÅŸ defa zinadan beterdir. Çok tehlikeli.

Emr-i maruf farzdır

Bir gün de sohbetinde;
- KardeÅŸlerim, emr-i maruf yapmak, her Müslümana farzdır, buyurdu. Eshab-ı kiram ve Ä°slam âlimleri, mallarıyla, canlarıyla bu farzı ifa ettiler.

Ve ilave etti:
- Emr-i maruf yapmak, kıyamete kadar gelecek bütün Müslümanların üzerine farzdır. Yani hepimize farz.

Ve misal verdi:
- Nasıl ki hiç kimse namazdan, oruçtan, hacdan, zekattan kurtulamaz, farz çünkü. Cihat etmesi de farzdır.

Åžöyle bitirdi:
- İmkanı varken yapmazsa, yanar ahirette.