Evliyanın en büyüklerinden Seyyid Nur Muhammed “kuddise sirruh” hazretleri, bir sohbetinde;
- Haset etmek, kıskanmak, çok kötü huydur, buyurdu.

Ve şunu anlattı:
Büyük zatlardan biri, bir talebesine sordu:
- Ne kadar zamandır yanımdasın oğlum?
- Otuz senedir efendim.

- Peki bu otuz sene zarfından benden neler öÄŸrendin?
- Sekiz ÅŸey efendim.

Mübarek zat hayret etti:
- Sadece sekiz ÅŸey mi?
- Evet efendim. Bu kadarı da bana kâfi zaten. Çünkü dünya ve ahirette saadete kavuÅŸmanın bu sekiz ÅŸeye baÄŸlı olduÄŸunu iyi öÄŸrendim.

Hocası merak etmişti:
- Bunlardan birini söyle de ben de öÄŸreneyim.

Talebe arzetti:
- Efendim, insanlara baktım, herkesin baÅŸkalarını beÄŸenmediÄŸini gördüm. Buna sebep, birbirlerine haset etmeleri olduÄŸunu, birbirlerinin mevki, mal ve ilimlere göz dikmeleri olduÄŸunu anladım.

- Sonra evladım?
- Bunu anlayınca, meal-i alisi; (Dünyadaki maddi, manevi bütün rızklarını aralarında taksim ettik) âyet-i kerimesini düÅŸündüm.

- Evet.
- Herkesin ilim, mal, rütbe, evlat gibi rızklarının dünya yaratılmadan evvel, ezelde taksim edildiÄŸini, kimsenin elinde bir ÅŸey olmadığını ve çalışmayı, sebeplere yapışmayı emrettiÄŸinden, Ona itaat etmiÅŸ olmak için çalışmak lazım geldiÄŸini düÅŸündüm.

- Çok iyi, sonra?
- Bunun için haset etmenin zararlı ve lüzumsuz olduÄŸunu anladım ve Allahü teâlânın ezelde yaptığı taksime razı oldum.

- Çok güzel, sonra?
- Böylece kimseyi haset etmedim. Bütün Müslümanlarla sulh üzere olup, herkesi sevdim ve sevildim efendim.

Mübarek zat çok memnun olmuÅŸtu.
- Aferin oÄŸlum. Seni tebrik ederim, buyurdu.