Evliyayı kiramdan Muhammed Bâkibillah “kuddise sirruh” hazretleri, bir gün nasihat isteyen sevdiÄŸi bir gence;

- Ey oÄŸlum! Bugün, her istediÄŸini kolayca yapabilecek bir haldesin. GençliÄŸin, sıhhatin, gücün, kuvvetin, malın ve rahatlığın bir arada bulunduÄŸu bir zamandasın, öyle deÄŸil mi?

Genç tasdik etti:
- Evet efendim.
- Öyleyse sonsuz saadete kavuÅŸturacak sebeplere yapışmayı, yarar iÅŸleri yapmayı, niçin yarına bırakıyorsun?

Delikanlı sordu:
- Ne yapmam lazım efendim?
- Ä°nsan ömrünün en iyi zamanı olan gençlik günlerinde, iÅŸlerin en iyisi ve faydalısı olan, Allahü teâlânın emirlerini yapmaya, Ona ibadet etmeye çalışmalı, Ä°slamiyet’in yasak ettiÄŸi haram ve ÅŸüphelilerden sakınmalısın.

Ve ilave etti:
- Mesela beş vakit namazını cemaatle ve tadil-i erkan ile kılmalı, zengin olunca da malının zekatını, seve seve ve hatta fakirlere yalvara yalvara vermelisin.

PiÅŸmanlık tövbedir

Bir gün de sevdiÄŸi bir gence;
- Ey oÄŸlum, gençlik çağı, nefsin kaynadığı, ÅŸehvetlerin oynadığı, insan ve cin ÅŸeytanlarının saldırdığı bir zamandır, buyurdu. Böyle bir çaÄŸda yapılan az bir amele, pek çok sevap verilir.

Delikanlı sordu:
- İhtiyarlara az mı sevap verilir efendim?
- Evet.

- Neden acaba efendim?
- Çünkü ihtiyarlıkta dünya zevkleri azalır, güç kuvvet gider, arzulara kavuÅŸmak imkanı ve ümitleri kalmaz. O zaman piÅŸmanlıktan, âh etmekten baÅŸka bir ÅŸey olmaz.

Ve ekledi:
- Hatta çok kimselere bu piÅŸmanlık zamanı da, nasip olmaz. Bu piÅŸmanlık da, tövbe demektir ve yine büyük bir nimettir. Çokları bu günlere kavuÅŸamaz.