Ä°slam âlimlerinin en büyüklerinden Hâcegi Muhammed Emkenegi “kuddise sirruh” hazretlerine, bir gün bazı gençler;
- Efendim, nefsimiz bizi aldatıp, günah iÅŸletiyor. Ne yapmamızı tavsiye edersiniz? dediler.
Cevabında;
- Her günahta nefsinize ceza verin, buyurdu. EÄŸer ceza verilmezse, cesaret bulur, şımarır. Sonra hiç baÅŸa çıkamazsınız.
Şaşırdılar:
- Ona nasıl ceza verebiliriz efendim?
- Çok kolay. Mesela ÅŸüpheli bir ÅŸey yedirirse, aç bırakın! Yabancı kadınlara baktırdıysa, iyi mubahlara baktırmayın!
Ve şunu anlattı:
Büyük Velilerden biri, gençliÄŸinde bir gece cünüb olmuÅŸtu. Gusletmeye kalkarken, nefsi tembellik edip;
- Hava soğuk, hasta olursun. Sabret, yarın hamama gidersin, dedi.
Hemen fırladı yataktan.
Suyu ısıtmadan gusletti.
Ve kendi kendine;
- Allahü teâlânın emrinde gevÅŸeklik yapan nefsin cezası iÅŸte budur, dedi.
Nefsinize ceza verin!
Bir gün de bazı gençler;
- Efendim, nefsimize hep aldanıyoruz. Ne yapalım? dediler.
Cevabında;
- Ceza verin! buyurdu.
Şaşırdılar:
- Kendimize mi ceza verelim efendim?
- Evet, nefsinizi cezalandırın!
Ve şunu anlattı:
Vaktiyle birisi, sokakta güzel bir kız görüp ÅŸehvetle bir an baktı. Ama sonra piÅŸman oludu, çok üzüldü.
Ve ceza olarak;
- Bugünden sonra serin su içmeyeceÄŸim, diye yemin etti.
Ve içmedi.
|
