Evliyanın en büyüklerinden Muhammed Bâkibillah “kuddise sirruh” hazretlerine, bir gün tevekkülden sordular.

Cevap olarak;
- Sebeplerin tesir etmesinin Allahü teâlâdan olduÄŸunu bilen ve tesiri Allahü teâlâdan bekleyen ve tesiri tecrübe edilmiÅŸ sebepleri kullanan kimse, Allahü teâlâya tevekkül etmiÅŸ, yalnız Ona güvenmiÅŸ olur, buyurdu.

Ve ekledi:
- Tesiri çok görülmüÅŸ olan sebepleri kullanmak elbette lazımdır.

Ve misal verdi:
- Mesela ateÅŸ yakar. Fakat, ateÅŸe yakmak kuvvetini veren, Allahü teâlâdır. Aç olan, bir ÅŸey yer. Bu ÅŸeye doyurma kuvvetini veren de Allahü teâlâdır.

Ve ilave etti:
- Lazım olduÄŸu zaman, böyle sebepleri kullanmadığı için zarar gören kimse, Allah’a asi olur.

Danışmak, sebebe yapışmaktır

Bir gün de sohbetinde;
- Sebeplere yapışmak, tevekküle mani deÄŸildir, buyurdu.

Ve ekledi:
- Allahü teâlâ, meÅŸveret etmeyi, bilenlere danışmayı emretti. MeÅŸveret de, sebebe yapışmaktır. MeÅŸveretten sonra tevekkülü emreyledi.

Ve ikaz etti:
- Fakat ahiret iÅŸlerine tevekkül olmaz. Bunlarda çalışmak emrolundu. Burada, Rabbimizin azabından korkmak ve merhametinden ümitli olmak lazımdır.

Åžöyle devam etti:
- Allahü teâlânın keremine, ihsanına güvenmeli ve emrolunan ibadetleri yapmalıdır. Ä°slamiyet’e uymamız, yani emredilenleri yapmamız ve yasak edilenlerden sakınmamız vazifemizdir. Tevekkül budur ve kulluk böyle olur.

Åžöyle bitirdi:
- Din bilgilerini ve fen bilgilerini öÄŸrenmek ve cihad yapmak için en yeni silahları yapmamız da ibadettir.