Evliyanın en büyüklerinden DerviÅŸ Muhammed “kuddise sirruh” hazretleri, bir sohbetinde;
- KardeÅŸlerim, Müslümanların Allahü teâlâdan hayâ etmeleri, sıkılmaları lazımdır, buyurdu. Hayâ imandandır.

Ve devam etti:
- Kâfirleri ve kâfirliÄŸi ve Ä°slamiyet’e uymayan hangi inanış, hangi nazariye olursa olsun, hepsini yanlış bilmek ve zararlı olduÄŸuna inanmak ve sevmemek lazımdır.

Ve altını çizdi:
- Bir kalbde iman bulunduÄŸuna alamet, kâfirleri sevmemektir.

Sordular:
- Sevmemek nasıl olur efendim?
- Sevmemek kalble olur. Onlarla ve herkesle iyi geçinmeli, kimseyi incitmemelidir.

Ve özetledi:
- Ancak, zaruret ve ihtiyaç halinde geçici iÅŸbirlikleri yapılabilir ise de, bu, kalb ile seviÅŸmek olmamalı ve zaruret bitince, sona ermelidir.

Harama ehemmiyet verilmezse

Bir gün de sohbetinde;
- KardeÅŸlerim, Ä°slamiyet’in haram ettiÄŸi ÅŸeylerden kaçınmak, her Müslüman için lazımdır, buyurdu.

Ve ekledi:
- Bunların haram olmasına ehemmiyet vermeyen ve kaçınmaya lüzum görmeyen, yani Allahü teâlânın yasak etmesine aldırış etmeyen veya bunları beÄŸenen, ne güzel! diyenin imanı gider.

Derin bir nefes aldı:
- Bunlar maalesef Cehennemde, sonsuz kalacaktır.

Sordular:
- Allahü teâlânın haram etmesine ehemmiyet verip, kabul edip de, nefsine maÄŸlup olarak, aldanarak günah iÅŸlenirse efendim?

- Günahları bu ÅŸekilde iÅŸleyip, sonra akıllarını toparlayarak piÅŸman olanlar kâfir olmaz ve imanlarını kaybetmezler.

Ve ekledi:
- Böyle kimselere (Asi), (Fasık) ve (Günahkâr) denir.

Åžöyle bitirdi:
- Bunlar, günahları sebebiyle, belki Cehenneme girip cezalarını çekerse de, Cehennemde sonsuz kalmayacaklar, çıkıp Cennete kavuÅŸacaklardır.