Büyük Ä°slam âlimlerinden Seyyid Ahmet Mekki Efendi “rahmetullahi aleyh” hazretleri, bir gün sevdiÄŸi bazı gençlere;
- Allahü teâlâya inanmamak, büyük ahmaklıktır, buyurdu.

Ve şunu anlattı:
Rusya’da bir komünist öÄŸretmen, ders görüyorsunuz, arasında talebeye;
- Ben sizi görüyorum, siz de beni, der. O halde, biz varız. Karşıdaki daÄŸlar da var. Çünkü, bu daÄŸları da görüyoruz.

Ve ÅŸöyle devam eder:
- Yok olan ÅŸey görünmez. Bu sözüm, bir fen bilgisidir. Ä°lerici, aydın olan kimse, fen bilgisine inanır. Gericiler, bu varlıkların bir yaratıcısı olduÄŸunu söylüyorlar.

Ve baklayı çıkarır aÄŸzından:
- Bu yaratıcının var olduÄŸuna inanmak, fenne uygun deÄŸildir. Görülmeyen ÅŸeye var demek, gericiliktir.

Bir Türkmen çocuÄŸu söz ister:
- ÖÄŸretmenim, bunları akıl ile mi söylüyorsunuz?
- Elbette akıl ile söylüyorum.

- Sizde akıl olduÄŸuna inanmak, fenne uygun deÄŸildir. Çünkü, aklınız olsaydı, görürdük, der.

Komünist öÄŸretmen, bu haklı söze cevap veremez.
MaÄŸlubiyetinden hasıl olan öfke ile, çocukcağızı, tekme tokat dershaneden dışarı atar.

Ve o Türkmen çocuÄŸu, bir daha hiçbir yerde görülememiÅŸtir.

En zor iÅŸ, karar vermek

Bir gün de;
- Dünyada en zor iÅŸ karar vermektir, buyurdu.

Ve ÅŸöyle izah etti:
- Yani insan, her an bir karar vermek durumundadır. Ancak nerede Peki, nerede Hayır diyeceÄŸini iyi bilmesi lazım. Bu çok mühim.

Sordular:
- Neden mühim efendim?
- Çünkü bunun bir ucu Cennet, bir ucu Cehennemdir.

Ve ekledi:
- Resulullah efendimize “aleyhisselam” Eshab-ı kiram “Evet” dediler, yükseldiler. Ebu Cehil ve yandaÅŸları “Hayır” dediler, ebedi felakete sürüklendiler.