Evliyayı kiramdan DerviÅŸ Muhammed “kuddise sirruh” hazretlerine, bir gün bazı gençler;
- Ä°man nedir efendim? diye sordular bu zata.
Cevabında;
- Ä°man, Ehl-i sünnet âlimlerinin kitaplarında yazılı olan, Peygamber efendimizden “aleyhisselam” gelen haberlere inanmak ve inandığını söylemek demektir, buyurdu.
Ve ekledi:
- Ä°badetler, imandan deÄŸildir. Fakat, imanın kemalini arttırır ve güzelleÅŸtirirler.
Sordular:
- İman artar ve azalır mı efendim?
- Ä°mam-ı a’zam hazretleri, (Ä°man artmaz ve azalmaz) buyuruyor. Çünkü iman, kalbin tasdik etmesi, kabul etmesi, inanması demektir. Ä°nanmanın azı, çoÄŸu olmaz.
Ve ekledi:
- Ä°manın kâmil veya noksan olması, ibadetlerin çok ve az olması demektir. Ä°badet çok olunca, imanın kemali çok denir.
Ben inÅŸallah müminim
Bir gün de bazı gençler;
- Efendim, (Ben inÅŸallah müminim) demek uygun mudur? diye sordular.
Cevaben;
- Ä°mam-ı a’zam Ebu Hanife hazretleri; (Ben elbette müminim) demelidir, diyor. Ä°mam-ı Åžafii ise; (Ben inÅŸaallah müminim) demelidir, buyuruyor.
Sordular:
- Hangisi doÄŸru efendim?
- Ä°kisi de doÄŸrudur. Ä°nsan ÅŸimdiki imanını söylerken; (Ben elbette müminim) demelidir. Ama son nefesteki imanını söylerken; (Ben inÅŸaallah müminim) diyebilir.
Ve özetledi:
- Fakat, burada da, ÅŸüpheli söylemektense, Elbette demek daha iyidir.
|
