Ä°slam âlimlerinin en büyüklerinden Mahmud-u Ä°ncirfagnevi “rahmetullahi aleyh” hazretlerine, bir gün bazı gençler gelip;
- Dünya için çalışalım mı efendim? diye sordular.

Cevabında;
- Elbette buyurdu. Kendinin ve çoluk çocuÄŸunun rızkını helalden temin etmek için çalışmak, ibadettir.

Ve şunu anlattı:
İmam-ı Ahmed ibni Hanbel hazretlerinden;
- Efendim, her gün sabahtan akÅŸama kadar camide ibadet edip de, (Allahü teâlâ, benim rızkımı nerden olsa gönderir) diyen bir kimse nasıl bir adamdır? diye sordular.

Cevabında;
- Bu kimse cahildir. Ä°slamiyet’ten haberi yoktur, buyurdu.

Ve izah etti:
- Çünkü, Resulullah efendimiz “aleyhisselam”; (Allahü teâlâ benim rızkımı, süngümün ucuna koymuÅŸtur) buyuruyor.

Sordular:
- Bundan ne anlayacağız efendim?
- Yani rızkım, Ä°slam dinine ve Müslümanlara saldıran kâfirlerle harp etmekle gelmektedir, buyurdu.

Ve daha açıkladı:
- Harpte düÅŸmandan alınan ganimet ve sulhta, harbe hazırlananların aldıkları ücret, helal rızıktır.

Başarı nedir?

Bir gün de;
- Başarı nedir efendim? diye sordular bu zata.
- Başarı, ahirette faydası olacak şeylerdir, buyurdu.

Ve ÅŸöyle izah etti:
- Kendisini Cehennemde yanmaktan kurtaramayan bir kimse, bütün dünyaya malik olsa bile, ne kıymeti vardır ki? Zira ölünce, hepsi elinden çıkacaktır.