Abdülhalık-ı Goncdüvani hazretleri “rahmetullahi aleyh”, Evliyayı kiramın en büyüklerindendir.

Kararmış gönüller, onun gelmesiyle aydınlandı.
İmam-ı Malik hazretlerinin “rahmetullahi aleyh” soyundandır.

Babası da mübarek bir kişi olup, zaman zaman hazret-i Hızır’la görüşür, bir derdi olan, ona müracaat ederdi o devirde.

Bir gün, yine hazret-i Hızır gelerek;
- Yakında bir oğlun olacak, diye müjde verdi kendisine.

Ve ekledi:
- Çocuk doğduğunda, ismini Abdülhalık koy!

Henüz beş yaşındaydı ki, babası ilim öğrenmesi için Buhara’ya gönderdi bu oğlunu.

Hocası, Hace Sadreddin isminde bir zat idi ki, bunun üstün hallerini aklı olmadı. Zira o yaşta öyle sualler soruyordu ki, aciz kalıyordu cevabında.

Nihayet bir gün;
- Ey oğlum! Sana cevap vermekten aciz kalıyorum, dedi. Zira bu sordukların, kalb ilmi ile ilgilidir. İnşallah böyle yüksek bir zata kavuşursun.

Yani senin bu suallerini, ancak bu ilimlerde yetişmiş bir kâmil-i mükemmil çözebilir, demek istedi.

O günden itibaren, böyle kâmil bir rehber arar oldu artık.
Hızır “aleyhisselam”, bir gün gelip, zikir tâlim etti Ona.
Ve manevi evlatlığa kabul edip, tasavvufta üstad oldu kendisine.

Onu çok sevdim

Kendisi anlatıyor:
- Yaşım, yirmi ikiyken bir gün hazret-i Hızır yanıma geldi ve Yusüf-ü Hemedani adında bir Veli’ye götürdü beni.

Cemalini görür görmez çok sevdim o zatı.
Ve çok istifade ettim ondan.

Vefatı yaklaşınca, manevi oğlu olan Evliyayı Kebir'e bazı vasiyetlerde bulundu.

Buyurdu ki:
- Ey oğul, sana vasiyetim şudur ki, ilim, edeb ve hayâ üzere olasın. İslam âlimlerinin eserlerini okuyup, onların sözlerini gönlüne sindiresin. Çalışıp, fıkıh, tefsir ve hadis öğrenesin. Zira insan, ilimle aziz olur.

Şöyle devam etti:
- Sana yakışacak şey, edeb, hayâ ve tevazudur. Zira su, yükseklerden aşağıya doğru akar. Dünya düşkünleriyle arkadaş olma ki, o, seni felakete sürükler.