Kutbüddin-i Bahtiyar Kaki “rahmetullahi aleyh”, Evliyanın büyüklerindendir.

Bir gün, o yerin sultanı ile kol kola, sevgi ve muhabbetle dolaşıyorlardı.
Devlet erkanı da az geriden takib ediyordu onları.

Derken önlerine aÄŸlayıp feryad eden bir kadın çıktı birden.

Ve sultana yaklaşıp;
- Ey efendim! Lütfen bizi nikâh edin. Çok zor durumdayım, diye dert yandı.

Hükümdar sordu ÅŸaÅŸkınlıkla:
- Kiminle nikâhlanmak istiyorsun?

Kadın, Kutbüddin-i Bahtiyar hazretlerini göstererek;
- Ä°ÅŸte ÅŸu kimse ile, dedi.

Sultan sordu yine:
- Niçin onunla nikâhlanmak istiyorsun?
- Çünkü ben gayri meÅŸru olarak hamile kaldım ondan.

Bu sözler karşısında, hem Kutbüddin-i Bahtiyar hazretleri, hem de sultan ve adamları hayretten dona kaldılar.

Evet, inanmadılarsa da, temizlemek lazımdı bu iftirayı.

Kutbüddin hazretleri “rahmetullahi aleyh”, hocasının memleketi olan Ecmir’e doÄŸru dönüp, kalben imdad istedi hocasından.

Hocası, Muinüddin-i ÇeÅŸti hazretleriydi ki, Ecmir’de bulunuyordu o esnada.

Hızla geldi oraya

Ecmir ile o yer arasında ikiyüzellisekiz kilometre mesafe vardı.

Herkes hayret içinde neticeyi beklerken, Muinüddin-i ÇeÅŸti hazretleri göründü ilerden.

Hızlı adımlarla onlara yaklaşıyordu.
Herkes onu görünce, daha da ÅŸaşırıp, tazim ve hürmetle onu karşıladılar.

Büyük Veli, iftiracı kadına doÄŸru dönüp;
- Ey bu kadının karnındaki çocuk! Åžu ahlaksız kadının iddiası doÄŸru mu? DeÄŸilse sen söyle, nedir bu iÅŸin esası? diye sordu.

O anda kadının karnından şu sesi duydular.
- Benim annem olacak bu ÅŸerefsiz kadının sözleri iftiradır, inanmayın sakın.
Kutbüddin Bahtiyar’ı bazı çekemeyenler, onu, halkın gözünden düÅŸürmek için bu kadını alet ettiler ve ona yaptırdılar bu alçak planlarını.

Hakikat anlaşılmıştı.
Kadın, utancından kıpkırmızı oldu.
“Âh, yer yarılsa da…” diyordu içinden.