Alaaddin-i Attar “rahmetullahi aleyh” hazretleri anlatıyor:

Hocam Behaeddin-i Buhari hazretleri, beni talebeliğe kabul edince, Onu o kadar sevdim ve o kadar bağlandım ki kendisine, bir an bile ayrılmak istemiyordum yanından.

Zira Onun yanında geçirdiÄŸim az bir zaman, Onsuz geçen aylardan, senelerden daha kıymetliydi benim için.

Birine bir teveccüh etseydi, tasavvufun en yüksek derecesine yükseltirdi onu bir anda.

Bir gün beraberdik kendisiyle.

Bana bakıp sordu:
- Beni seviyor musun Alaaddin?
- Hem de çok seviyorum, dedim.

- Peki kalbindeki bu sevgi senden midir, yoksa benden mi?
- Sevgi benden, ama hidayetime siz sebep oldunuz hocam.

O zaman;
- Peki öyleyse, buyurdu ve sustu.

Buz gibi olmuÅŸtum

O anda o muhabbet silindi kalbimden.
Az önce, Onun muhabbetiyle yanıyorken, ÅŸimdi ondan bir zerre bile kalmamıştı.

Buz gibi olmuÅŸtum.
Hata eylediğimi anladım o zaman.

Büyük piÅŸmanlık içinde;
- Affedin hocam, dedim. Bendeki o sevgi de zat-ı alinizden geliyormuş.

Baktım tebessüm ediyordu.
O anda kalbim Onun muhabbetiyle doldu tekrar.

Ä°slamiyet bilmek dinidir

Bu zat bir gün sevdiklerine;
- Ä°slamiyet’ten az bir ÅŸey öÄŸrenmek, birçok geceleri yapılan nafile ibadetten daha sevaptır, buyurdu.

- Neden böyledir efendim? dediler.
- Çünkü Ä°slamiyet bilmek dinidir kardeÅŸlerim. Bilmeden Müslümanlık olmaz. Resulullaha “aleyhisselam” tam tâbi olabilmek için dinimizin hükümlerini iyi bilmek gerekir.

Ve açıkladı:
- Yani dünya ve ahrette rahat etmek, saadete kavuÅŸmak için, dinimizin bildirdiÄŸi, inanılacak ve yapılacak ÅŸeyleri öÄŸrenmek, bilmek ve bunların gereÄŸini yerine getirmek mecburiyetindeyiz.

Sordular:
- Sonra ne mühimdir efendim?
- Sonra, bu öÄŸrendiklerini yapmak mühimdir tabii. Zira amel edilmeyen bilgi, insana vebaldir. Ahirette azab yapılmasına sebep olur.