Behaeddin-i Buhari “kuddise sirruh” hazretleri, vefat edince, büyük bir cemaatle kılındı namazı.
Ve defnedildi mübarek kabrine.

Bir talebesi telkin verdi.
Abdülkadir adındaki bir talebesi gördüÄŸü bir vak’ayı ÅŸöyle anlatıyor:

- Mübarek hocamızı defnedince kabirdeki halini merak ettim.
Ve teveccüh eyledim nurlu kabrine.

Rabbim kaldırdı gözümden perdeyi.
Vakıf oldum kabir ahvaline.

Åžöyle ki;
Kabrine bir pencere açıldı Cennetten.
Çok güzel iki huri içeri girdiler.

Rabbimin didarını görmedikçe

Önce selam verip;
- Efendim biz, nice zamandır sizi bekliyorduk. Allahü teâlâ bizleri sırf sizin için yarattı, dediler.

Ve eklediler:
- Siz bundan sonra fena ve çirkin hiçbir ÅŸey görmeyeceksiniz.

Hurileri dinledi mübarek zat.
Fakat hiç iltifat etmedi onlara.

Hatta göz ucuyla bile bakmadı.
- Bize niçin bakmıyorsunuz? dedi huriler.

Cevaben;
- Rabbimin didarını görmeden Ondan baÅŸka hiçbir ÅŸeyi görmemeye ahdettim, buyurdu.

Ve ekledi:
- Beni sevenlere ÅŸefaat etmedikçe de hiç kimse ile meÅŸgul olmayacağım.

Peygamberlik vazifesi

Bir gün bazı gençlere emr-i marufun önemini anlatıyordu.

Bir ara,
- Bir insanın kurtuluÅŸuna sebep olmak, Peygamberlik görevi yapmaktır, buyurdu.

Şaşırdılar:
- Peygamberlik görevi mi dediniz efendim?
- Evet. Bütün Peygamberlerin “aleyhimüsselam” bir tek vazifeleri vardı ki, o da, insanları gafletten uyandırmak ve Allah’ın birliÄŸini tebliÄŸ etmekti herkese. Emr-i maruf da bunun için yapılır iÅŸte.