Behaeddin-i Buhari hazretleri “rahmetullahi aleyh”, bir gün bir evde bazı talebesiyle sohbet ediyordu.
Vakit, akÅŸam üzeriydi.

Aniden sohbeti kesip, Molla Necmeddin adlı talebesine;
- Sana bir ÅŸey söylesem yapar mısın? diye sordu.

O talebe;
- Yaparım efendim, dedi.
- Peki günah bir iÅŸ söylesem de yapar mısın?

Genç tereddüt etti:
- Nasıl günah hocam?
- Mesela hırsızlık yapmanı istesem, yapar mısın?

Mazur görün, yapamam

Molla Necmeddin, durdu, düÅŸündü biraz.

Sonra da;
- Mazur görün hocam, yapamam, dedi.
Böylece itiraz etti hocasına.

Büyük Veli;
- Madem bizi dinlemiyorsun, öyleyse bizi terk et, buyurdu.

Sonra bir baÅŸka talebesine sordu:
- Sen yapar mısın evladım?
- Yaparım hocam.

- Hırsızlık da olsa yapar mısın?
- Evet efendim.

- Pekâlâ, ÅŸu karşıda gördüÄŸün mütevazı ev var ya.
- Evet hocam.

- O eve git. Duvardan atlayıp içeri gir. Odanın köÅŸesinde bir torba altın olacak, onu al bize getir.

BaÅŸ üstüne hocam

Genç talebe;
- BaÅŸ üstüne efendim, dedi.
Ve o eve girip, altınları getirdi hocasına.

Ancak diÄŸer talebeler çok merak etmiÅŸlerdi bunun hikmetini.
Nihayet sabah oldu.

Aynı talebeye o altınları vererek;
- Al bunları, götür ev sahibi yaÅŸlı kadına teslim et, buyurdu.

Ve ekledi:
- Merak ederse, bu gece hırsız girip çalacaktı bu altınları. Biz, onlardan önce davranıp kurtardık dersin.

O talebe;
- BaÅŸ üstüne hocam, dedi.
Ve fırlayıp gitti.

Büyük Veli, sözünü dinlemeyen Molla Necmeddine dönüp;
- EÄŸer Peki deyip sözümü dinleseydin, sana pek çok gizli ÅŸeyler aÅŸikâr olacaktı, buyurdu. Fakat ne yapayım, nasibin yokmuÅŸ.