Behaeddin-i Buhari hazretlerini “rahmetullahi aleyh” seven talebeler, bir evde toplanmışlardı bir gün.

Gayeleri, akÅŸam biraz sohbet etmek, Hace hazretlerinden “rahmetullahi aleyh” konuÅŸup, Onun sözlerinden bahsetmekti.

Çünkü çok seviyorlardı hocalarını.

Onun da aralarında olmasını çok istiyor; âh, ÅŸimdi aramızda O da bulunsaydı, mübarek aÄŸzından nice hikmetler dökülürdü diyorlardı.

Ev sahibi sütlaç piÅŸirmiÅŸti ikram için.
Getirip koydu ortaya ve;
- Haydi arkadaÅŸlar, buyurun birlikte yiyelim, dedi.

Gelip oturdular sofraya.
Fakat o da ne?
Hiçbiri yiyemiyordu o sütlaçtan.

Ellerin bağlanmıştı sanki

Zira kıpırdıyamıyordu kimsenin eli.
Sanki elleri bağlanmıştı.

Yahut biri tutuyordu sanki ellerini.
Kaşıklar ellerinde kala kaldı.

Birbirlerine hayretle bakarak;
- Hayırdır inşallah, ne oldu bize? diyorlardı.

Ä°çlerinden biri;
- Bu, hocamızın bir tasarrufu olsa gerek, dedi.

Velhasıl sütlaçtan bir kaşık bile yiyemeden kalktılar sofradan.
Aradan bir saat geçmiÅŸti ki, Behaeddin-i Buhari hazretleri teÅŸrif etti o eve.

Talebeler Onu görüp, sevince gark oldular.

Yiyemediniz deÄŸil mi?

Büyük Veli buyurdu ki:
- Ben Kasr-ı arifan'dan yola çıktığımda siz sütlacı piÅŸmek için ocaÄŸa koydunuz. Sonra, benden bahsedip sohbete koyuldunuz. Ben yarı yolda iken, piÅŸti sütlaç. Yemek için oturdunuz, ama yiyemediniz deÄŸil mi?

- Evet hocam, aynen öyle oldu, dediler.

- Bunda bir hikmet var deyip sofradan kalktınız, değil mi?
- Evet efendim.

- Ellerinizi ben bağlamıştım.
- Tahmin etmiÅŸtik hocam.

- Hem O da olsaydı dersiniz, hem de sütlacı yalnız yemek istersiniz. Demek ki beni beklemeniz gerekiyormuÅŸ. Hikmetini ÅŸimdi anladınız mı?
- Anladık efendim.

- Haydi öyleyse, ÅŸimdi getirin de hep birlikte yiyelim o sütlacı.

Sevinçle koÅŸup getirdiler.
Ve hocalarıyla birlikte, huzur içinde yediler.