Ubeydullah-ı Ahrar hazretleri “rahmetullahi aleyh”, bazı talebesiyle bir yere gidiyorlardı ki, bir ara kağıt kalem istedi talebenin birinden.

Kağıda Ebu Said yazıp koydu cebine.
Sonra da, bir Fatiha okudu onun için.

Fakat hiçbiri, bunun hikmetini anlamadılar.

Bir tanesi;
- Efendim, Ebu Said ismini, o kağıda niçin kaydettiniz? diye sordu.

Cevabında;
- Bu, öyle birinin ismidir ki, çok yakında bu yerlerin hükümdarı olacak, buyurdu. Semerkant, Horasan ve TaÅŸkent’i de alıp, bütün bu bölgelere hükmedecektir.

Onun sohbetine katıl!

Fazla zaman geçmemiÅŸti ki, Ebu Said ismi yükseldi hakikaten.

MeÄŸer Evliyadan biri de o gece Ebu Saidin rüyasına girerek;
- Ya Eba Said! Ubeydullah-ı Ahrar hazretlerinin sohbetine sen de katıl. Zira O, senin ismini yazıp cebine koydu. Ve senin nusretin için Fatiha okudu, buyurdu.

Ve ilave etti:
- Bu devrin kutbu Odur ve ÅŸu anda TaÅŸkent’tedir. Çabuk koÅŸ, gir o zatın hizmetine.

Uyanınca, bu büyük zata tutulmuÅŸ gördü kalbini.
Ve o gün yola çıkıp, TaÅŸkent’e vardı.

Ahaliden sorup, bir yere gittiÄŸini öÄŸrendi.
Ve hemen koşturdu atını o istikamete.

Bu aÅŸkla atını koÅŸturup yetiÅŸti bu büyük Veli’ye.

Kendisini görür görmez,
- Ä°ÅŸte, rüyada gördüÄŸüm zat budur, dedi. Ä°smimi yazıp cebine koyan ve benim için Fatiha okuyan bu zattır.

Niyetin nedir?

Atından inip, attı kendisini mübarek ayağına.
GörüÅŸüp, diyarına döndü hemen.

Ve Semerkant’ı fethetmek gayesiyle ve ordusuyla gelip himmet istedi bu büyük Veli’den.

Ubeydullah-ı Ahrar hazretleri;
- Niyetin nedir? buyurdu. EÄŸer Allah içinse, sana yardım eriÅŸir elbette.

Duasını alıp yürüdü Semerkant üzerine.
Ve bir ara bu büyük Veli’yi gördü ordusunun önünde.

Ondan kuvvet alıp, bir hücum emri verdi.
Ä°ki saat içinde fethetti bu ülkeyi.