Muhammed Baki Billah hazretlerinin “rahmetullahi aleyh” zamanında bir genç de vardı ki, tek arzusu Evliyalık yolunda yükselmekti.

Her çareye baÅŸvurdu bunun için.
Çok büyük zatlar gördü.
Ama bir türlü kalb gözü açılmıyordu gencin.

Bir gece yarısı kalkıp;
- Yâ Rabbi, beni, sevdiÄŸin bir dostuna kavuÅŸtur, diye yalvardı Rabbine.

Duası kabul oldu.
Ve ertesi gün kavuÅŸtu muradına.

Åžöyle ki, daha o gün iÅŸitti Baki Billah ismini.
Henüz kendisini görmeden sevgisi yer etti kalbinde.

Ertesi gün, yolda giderken gördü yine bu büyük Veli’yi.
PeÅŸinden koÅŸtu.

Ve atının dizginine yapışıp, büyük bir iÅŸtiyakla;
- Efendim, bana bir himmet edin de kalb gözüm açılsın, diye yalvardı.

Baki Billah hazretleri, atından inip kucakladı genci.

Sonra şefkatle bakıp,
- Yâ Rabbi, bunu muradına kavuÅŸtur, diye dua etti.

Anında kabul oldu duası.
O Allah adamının bir nazarı ve bir duasıyla açıldı kalb gözleri.

Cehenneme girmemek için

Bu zat bir gün öÄŸle namazını kılmış, camiden çıkıyordu ki, bir delikanlı yanaÅŸtı yanına ve;
- Efendim, Cehennemden kurtulmak için ne tavsiye edersiniz? diye sordu.

Büyük Veli cevaben;
- Ä°manını ehl-i sünnete göre düzelt ve Ä°slamiyet’e iyi sarıl, buyurdu.

- O zaman kurtulur muyum Cehennemden?
- Elbette. Ehl-i sünnet itikadında olan ve Ä°slam’a uyan bir Müslüman, Cehenneme girmez.

Sonra sordu o gence:
- Sen bir anne gördün mü ki, yavrusunu ateÅŸe atsın?
- Olur mu hocam. Hangi anne yavrusunu ateÅŸe atar.

Buyurdu ki:
- Ä°ÅŸte Allahü teâlânın kullarına merhameti, bir annenin yavrusuna olan merhametinden çok daha fazladır.