Abdullah-ı Dehlevi hazretleri “rahmetullahi aleyh”, ÅŸanı büyük bir Veli’dir.
Kerametleri meşhurdur halk arasında.

Bir gün, huzuruna birisi gelerek;
- Efendim, oÄŸlum çoktandır kayıp, dedi. Bir dua etseniz de, Rabbimiz tekrar ihsan etse onu bize.

Cevaben;
- OÄŸlunuz ÅŸu anda evdedir, buyurdu.

Adam şaşırdı:
- Nasıl olur efendim. Şimdi evden geliyorum.

Büyük Veli tekrar;
- Sen eve git, buyurdu. Allahü teâlâ onu size ihsan etti tekrar.

Adamcağız;
- Peki efendim, deyip, eve koÅŸtu hemen.
Gördü ki, oÄŸlu gelmiÅŸ, evde oturuyor.

En büyük nimet

Bu zat bir sohbetinde;
- KardeÅŸlerdim, Allahü teâlânın, biz kullara pek çok nimetleri var. Bunların içinde en kıymetlisi sizce hangisidir? diye sordu.

- Bilmiyoruz efendim, dediler.

Buyurdu ki:
- Bu nimetlerin en kıymetlisi, bir Allah dostunu, bir Evliya zatı tanıtması ve Onu sevdirmesidir. Yani Allah bir kulunu seviyorsa, ona, sevdiği bir kulunu, mesela bir Evliyayı tanımak nasib eder.

Ve ekledi:
- Bir yerin, bir memleketin tadı Veliler “rahmetullahi aleyhim” ile gelir. EÄŸer bir memlekette Veli varsa, tadı vardır o yerin.

Bir mümini görünce

Bir gün, genç bir talebesi;
- Hocam, duanın kabul olacağı vakitler hangileridir? diye sordu.

Cevaben;
- Kâbe-i ÅŸerif ilk görülünce ve bir mümini görünce yapılan dualar kabul olur, buyurdu. Onun için müminle karşılaşınca selam verilir.

- Neden selam veriliyor efendim?
- Çünkü Selamün aleyküm en büyük duadır evladım. Mânâsı, Allahü teâlâ sana dünyada ve ahirette selamet ve iyilik versin demektir.