Mevlana Halid-i BaÄŸdadi “kuddise sirruh” hazretleri, Delhi’den ayrılıp da büyük bir Veli olarak BaÄŸdat’a vardığında, oranın âlim ve fazilet sahipleri, talebeler ve ÅŸehrin ileri gelenleri büyük sevinç ve neÅŸeyle karşıladılar.

Bir bayram gibi sevinçliydi herkes.

Bir yıl önce oradan ayrılırken;
- Efendim gitmeyin! diye yalvarmışlardı.

Ama ÅŸimdi çok sevinçliydiler.
Kavuşmuşlardı hocalarına.

Bir çok Hak âşıkları, Ona koÅŸuyordu.
Zira ilim ve feyiz, Ondan fışkırıyordu o gün.

Onu ÅŸikâyet ettiler

Ama fesatçılar da eksik deÄŸildi.
Cephe alanlar da oldu Onu çekemeyerek.

Mesela Halet Efendi diye bir fesatçı vardı ki, gidip ÅŸikâyet etti bu zatı halifeye.
- Sultanım, bu zat devletimiz için çok tehlikelidir. O durdukça saltanat her an yıkılabilir. Zira onbinlerce adamı var. Ortadan kalkmazsa devlet için büyük tehlikedir, dedi.

Zamanın padişahı, Sultan Mahmud Han idi.
Hiç itibar etmedi bu sözlere.

Hatta onu azarladı ve;
- Din adamından, devlete gelmez zarar, diyerek kovdu huzurundan.

Halid-i Bağdadi hazretleri bunu işitince, sevinip hayır dua etti padişaha.

Yüz ÅŸehit sevabı

Bu zat, gıybet edilmesine müsaade etmez, hemen sustururdu.

Bir gün;
- Hocam, gıybet eden olunca hemen susturuyorsunuz. Hikmeti nedir? diye sordular.

Cevabında;
- Gıybet edeni susturana, yüz ÅŸehit sevabı veriliyor, buyurdu. Siz de susturun!

- Peki ama nasıl susturacağız?
- Açıkça Sus! diyeceksiniz.

- Bir Sus! demekle mi bu kadar sevap kazanıyoruz?
- Evet. Hem bu kadar sevap alıyor, hem de o Müslümanı günahtan kurtarmış oluyorsunuz.