Bir gün yaÅŸlı bir kadın, telaÅŸla Zünnun-i Mısri “rahmetullahi aleyh” hazretlerine gelip;
- Efendim, ne olur oğlumu kurtarın, diye yalvardı.

Mübarek zat sordu.
- Hayrola, ne oldu oÄŸluna?
- Nehirde timsah kaptı, lütfen kurtarın onu.

Zünnun-i Mısri hazretleri;
- Peki olur, diyerek geldi Nil kenarına.

Ellerini açıp;
- Yâ ilahi, bu kadının oÄŸlunu, o timsahın elinden halas et! diye yalvardı.

Kadın da;
- Amin, dedi.

Size inanmıyordum

O esnada timsah görünmüyordu nehirde.
Bu dua üzerine çıktı su üzerine.

Kıyıya yaklaÅŸtı ve çocuÄŸu saÄŸ olarak bırakıp gitti.
Kadın bunu görünce, çok ÅŸaşırdı.

Zira inanmıyordu bu zatın büyüklüÄŸüne.

- Hayret, dedi. Ben aslında inanmıyordum sizin Veli olduÄŸunuza. BaÅŸka çarem kalmadığı için gelmiÅŸ, duanıza da ümitsizce amin demiÅŸtim. Ama ÅŸimdi inandım ki gerçek VeliymiÅŸsiniz.

Ve ekledi:
- Lütfen affedin beni. Ve duanızdan eksik etmeyin.

Önce dinini öÄŸren!

Bu zat, nasihat isteyen bir gence;
- Evladım, önce Ä°slamiyet’i öÄŸren, buyurdu.

- Nereden öÄŸreneyim hocam?
- Ehl-i sünnet âlimlerinin kitaplarından.

- Ben her gördüÄŸüm din kitabını alıp okuyorum efendim. Bu, doÄŸru deÄŸil mi yoksa?

- Hiç doÄŸru deÄŸil.
- Neden hocam?

Şefkatle baktı gence:
- Sana çok önemli bir nasihatta bulunayım mı evladım?

- Buyurun efendim.
- Rastgele yüz kitap okuyacağına, bir doÄŸru kitabı yüz defa oku! Hem de haz duyarak oku. Lokman Hakim; “Hayatta her lezzeti tattım. Din kitabı okumaktan daha lezzetli bir ÅŸey bulamadım” buyurmuÅŸtur.