Macid-ül Kürdi “rahmetullahi aleyh”, Evliyanın büyüklerindendir.
Pek çok kerameti vardı.

Biri ÅŸöyle:
Bir gün, bir dostu ona gelip;
- Efendim! Tek başıma nafile hacca gitmek istiyorum, dedi ve dua istedi bu büyük Veli’den.

Ancak fakir olup, hiç azık almamıştı yanına.
Zira azık alacak parası da yoktu zaten.

Macid-ül Kürdi hazretleri “rahmetullahi aleyh”, halini bilip, deriden su kabını bu kimseye uzattı ve;
- Bunu al, yolda çok iÅŸe yarar, buyurdu.

Her ihtiyacını karşılar

Ve saydı bu kabın marifetlerini:
- Bu, öyle kaptır ki, neye ihtiyacın olursa, içi onunla dolar. Mesela susadığında, içinde su bulursun. Acıkınca da yemekle dolar içi.

Ve ekledi:
- Abdest, gusül ve temizlik için de, yine su bulursun bu kabın içinde.

Fakir çok sevinmiÅŸti.
Bu kabı alıp, koyuldu hac yoluna.

Gidip gelene kadar, bu kırba yetti ona.
Acıkınca yemek buldu içinde, susayınca da su.

Evliyayı seviniz!

Bu zat bir sohbetinde;
- Evliya zatları çok sevin, buyurdu. Zira sonsuz saadetimiz bu sevgiye baÄŸlıdır.

Dinleyenler sordu:
- Sevmenin şartı nedir efendim?
- Söz dinlemektir. EÄŸer dinlemiyorsa, sevmiyor demektir.

Ve misal verdi:
- Mesela bir kimse Hak teâlânın emirlerine uymuyorsa, Allah'ı seviyorum demesi doÄŸru olmaz. Biri de Resulullahın “aleyhisselam” sünnetine uymuyorsa, onun da Resulullahı seviyorum sözüne inanılmaz.

Ve ekledi:
- Kim de hocasını dinlemiyor ve Hocamı seviyorum diyorsa, yalan söylemiÅŸ olur.