Zamanın zâlim valisi, memurlarını gönderip huzuruna çağırttı Said bin Cübeyr hazretlerini “rahmetullahi aleyh”.

Memurlar geldiklerinde, o, namaz kılıyordu.

Bitirince;
- Niçin geldiniz? diye sordu.

- Vâlimizin emridir. Seni ona götüreceÄŸiz, dediler.

Hiç itiraz etmeden,
- Peki, buyurdu.

Ve çıktılar yola. Bir müddet sonra bir kiliseye rastladılar.

Kilisenin rahibi;
- Ä°çeri giriniz, dedi.

Memurlar girdi, ama Ä°bni Cübeyr hazretleri girmedi.

Sen niçin girmiyorsun?

Rahip Ona seslenip;
- Ey Said, sen niçin girmiyorsun? Yoksa geri kalıp kaçmak mı istiyorsun? dedi.

- Hayır, buyurdu. Ben Müslümanım. Kâfir kilisesinde Müslümanın ne iÅŸi var?

- Ama dışarıda yırtıcı hayvanlar dolaşıyor. Ä°çeri girmezsen, seni parçalarlar.
- Rabbim korur beni onlardan. Zira onlar da Rabbimin bir mahlukudur nihayet.

Rahip öbürlerine dönüp;
- Siz girin ve vahşi hayvanlara karşı oklarınızı gerip bu zatı bekleyin, dedi.

Onlar kiliseye girip, gece boyu Ä°bni Cübeyr hazretlerini gözlediler pencereden.

Uslu uslu oturdular

Baktılar ki, hakikaten bir çok vahÅŸi hayvanlar gelip, Ä°bni Cübeyr hazretlerinin yakınında durdular.

Sonra daha yaklaşıp, hatta Ona sürünüp yanında uslu uslu oturdular.
Hiç bir ÅŸey yapmadılar bu Allah adamına.

Rahip bunu görünce;
- Aman yâ Rabbi! Ne acayip ÅŸey. Ben ömrümde böyle bir ÅŸey görmedim. Demek ki yeryüzünde böyle büyük zatlar varmış, demekten kendini alamadı.

Ve kelime-i ÅŸehadeti getirip Müslüman oldu.

Ertesi gün yola devam edip, zâlim valiye teslim ettiler bu Hak dostunu.
Hiç suçu yokken hapsetti.

Ardından da katlettirdi bu büyük Veli’yi.
Kesik başı, kelime-i tevhidi söylüyordu.