Cüneyd-i BaÄŸdadi “kuddise sirruh” hazretleri, Evliyayı kiramın büyüklerindendir.

Doksanbir yaşında, Nihavend’de vefat etti.
Dayısı ve hocası Sırri-yi Sekati hazretlerinin “rahmetullahi aleyh” derslerinde yetiÅŸip, zamanının kutbu oldu.

Yedi yaşında iken, bir gün mektepten gelip, babasını aÄŸlarken görüp çok merak etti:

- Babacığım, niçin aÄŸlıyorsun?
- OÄŸlum, dayına biraz zekat yolladım, almamış. Zaten bir kaç gümüÅŸtü gönderdiÄŸim.

- Buna mı ağlıyorsun?
- Evet yavrum. Ağır geldi bu bana. Åžöyle ki, bir ömrümü, Allah adamlarının, hem de ihtiyacı varken kabul etmediÄŸi ÅŸu birkaç gümüÅŸ için tükettiÄŸime aÄŸlıyorum.

Ben bu iÅŸi hallederim

Cüneyd;
- Üzülme babacığım, dedi. Ben bu iÅŸi hallederim.

- Nasıl halledeceksin oğlum?
- Kolay baba. Sen ver o gümüÅŸleri bana.

O gümüÅŸleri alıp gitti ve çaldı kapıyı.

Ä°çerden sordu dayısı:
- Kimsiniz?
- Ben Cüneyd’im dayıcığım. Åžu getirdiÄŸim gümüÅŸleri al lütfen.

Hayır, almam

Dayısı açmadı kapıyı.
- Hayır almam.
- Dayıcığım, adalet edip babama emreden ve ihsan edip seni serbest bırakan Allah için al ÅŸu gümüÅŸleri.

Sordu içerden:
- Babana ne emretti, bana ne ihsan eyledi?
- Babama, çok mal ve para verip, zekat vermesini emretmekle adalet eyledi.
Seni de fakir yapıp, zekatı alıp almamakta serbest bırakarak ihsan eyledi.

Yedi yaşındaki Cüneyd’in bu cevap çok hoÅŸuna gitti dayısının.

Hemen kapıyı açıp;
- Ey yeÄŸenim, gümüÅŸlerden önce seni kabul ettim, dedi ve içeri aldı onu.

Gözlerinden öptü.
Ve çok dualar etti kendisine.