Abdülkahir Sühreverdi hazretlerinin “rahmetullahi aleyh” yeÄŸeni, Åžihabüddin Ömer-i Sühreverdi ÅŸöyle anlatıyor:

Bir gün, amcamın yanına biri geldi.
Yanında bir de buzağı getirmişti.

Hayvanı bir ağaca bağlayıp, amcama;
- Efendim, kabul buyurursanız, bu hayvanı size nezr etmiştim, diye arzetti.

Amcam, bir buzağıya, bir de adama bakıp;
- Ä°yi ama bize nezr ettiÄŸin, bu hayvan deÄŸil ki, buyurdu.

Adam, şaşkın şaşkın amcama bakıyordu ki, o esnada koşarak biri daha geldi yanımıza.

Onun da yanında bir buzağı vardı.
Amcama hitaben;
- Efendim, bir karışıklık oldu. Size nezr edilen buzağı, o değil, işte budur, dedi.

Onu bırakıp öbürünü alıp gitti.

Ahmak insan

Bir gün de;
- Ahmak kimdir efendim? diye sordular bu zata.

Cevabında;
- Ahmak insan, kendi Yaradanına isyan eden insandır, buyurdu. Böyleleri, kendi ayıbını görmez de baÅŸkalarının ayıplarını araÅŸtırıp durur. Kendisi her türlü günahı iÅŸler de, yine Cennete girmeye lâyık görür kendini.

Ä°yi insan

Bir gün de;
- Ä°yi insan kime denir efendim? diye sordular.

Cevabında;
- Ä°yi Müslümandan, kimse zarar görmez, buyurdu. O, kendini kötü bilip, baÅŸkalarını iyi bilir. Edeblidir, incitmez kimseyi.

Åžöyle devam etti:
- Ä°nsanlardan kendisine çok sıkıntı gelse de, yüzünü ekÅŸitmez ve sabreder.
Kötülük yapana da, iyilik eder. Zira onun içinde, kemlikten eser yoktur.
Nitekim büyüklerimiz; “Her kaptan içindeki dışına sızar” buyurmuÅŸlardır.