Muhammed bin Vasi hazretleri “rahmetullahi aleyh”, bir gün nasihat isteyen bir gence;
- İnsanlara karşı dilini muhafaza etmek, altını muhafaza etmekten daha zordur, buyurdu.

Ve ilave etti:
- Ahiret'te, Cennete giden bir kimsenin orada ağlaması ne kadar garipse,
Cennete gideceÄŸi meçhul olan bir kiÅŸinin gülmesi de o kadar gariptir.

Öyle zatlar vardı ki…

Bir gün de sohbetinde;
- KardeÅŸlerim, vaktiyle öyle mübarek zatlar vardı ki, başını, hanımıyla bir yastığa koyardı ama, sabaha kadar uyumaz, sessiz sessiz aÄŸlar, yastığı gözyaşından ıslanırdı, buyurdu.

Ve ekledi:
- Yirmi yıl geceleri böyle aÄŸlardı da, hanımının bundan haberi olmazdı yine.

Dünya, küçük ve dardır

Bir gün de sohbetinde;
- KardeÅŸlerim, bu dünya, küçük ve dardır, buyurdu. Bunun için burada, sıkıntı, keder vardır. Dünya iÅŸleri için sıkılan kimsenin gönlü dünyaya dönük demektir.

Åžöyle devam etti:
- Gönlünü ahirete çeviren, rahat eder. Çünkü ona giden yol, çok geniÅŸ ve sonsuzdur.

Ve sordu onlara:
- Kavgalar, dar yerlerde olur, öyle deÄŸil mi?
- Evet efendim, dediler.

- Neden? Çünkü herkes, kendini ön plana çıkarır. Herkes, kendi menfaatini kayırır ve herkes, dünya malına ben sahip olayım der. Böyle düÅŸünenlerin, sıkıntısı çok olur.

Åžöyle bitirdi:
- Ama verenler, daima rahat ve huzurlu olurlar.